Wanneer iemand van die Griekse eilande praat, vlieg die gedagtes dadelik na die Cyclades. Hul ikoniese suikerklonthuise wat aan die kante van dorre, okerkleurige hange saamgevoeg is, wat uitkyk oor die koningsblou water van die Egeïese See, verskyn oral in plakkate, poskaarte en agtergronde.

En met goeie rede! Daar is nêrens anders in die wêreld dat so 'n styl van die bou van skuilings, kerke, en die rangskikking van dorpe en dorpe ontwikkel is nie.

Die trou-wit helderheid, die spatsels van lewendige kleur, die agtergrond van die see, en die blou koepels van die kerke is gelyk aan droomagtige somervakansies, totale ontspanning en die rustigheid wat ons in vandag se vinnige wêreld ontwyk.

Maar wat is Sikladiese argitektuur? Hoe het dit ontwikkel in hierdie unieke styl, en watter elemente daarin inspireer hierdie sjarme en kalmte wat ons voel wanneer ons in sulke dorpies stap? Hoekom is dit so prominent en ikonies in die Cyclades, maar het nie regtig ontwikkel in enige van die ander Griekse eilande, wat heeltemal verskillende style in argitektuur en logika het nie?

Apiranthos, Naxos

Soos met soveel dinge in Griekeland, het die oorsprong millennia gelede begin, en daar is 'n rede agter elke kenmerk. Lees verder om uit te vind en alles oor Sikladiese argitektuur te weet om dit te waardeer en des te meer te geniet!

Die hoofelemente van Sikladiese argitektuur

Die belangrikste stilistiese elemente van Sikladieseargitektuur is die kubushuise met plat dakke, met klein, smal vensters en deure. Die deure en vensters is in 'n helder, lewendige kleur geverf. Die huismure is gemiddeld sowat 60 tot 80 cm dik, en die huise is saamgegroepeer. Dikwels is een huis se dak 'n ander een se terras of hulle is aanmekaar vas of vorm boë en selfs gordynmure rondom die dorp.

Die strate is smal en "slangagtig", geplavei met klip of marmer, met plat, breë trappe wanneer die hellingshoek dit vereis. Die kenmerkende wit kleur was tradisioneel te danke aan die witwaspleister en kalk, hoewel dit later wit geverf is om die tradisionele styl te bewaar.

Die kerke volg ook dieselfde reëls, met koepels wat óf wit óf lewendig is. blou, afhangende van die eiland. Die dorpe en dorpe is rondom die hoofplein of die hoofstraat gerangskik, wat ook geneig is om die mees kommersiële straat in die plek te wees. Waterfonteine ​​en dierewaterstrukture is strategies geplaas sodat elke huis in die nedersetting maklike toegang tot ten minste een het.

Die geskiedenis van Sikladiese argitektuur

Die eerste elemente van wat uiteindelik die beroemde Sikladiese styl het so vroeg as die Minoïese tye verskyn, gedurende die Bronstydperk. Destyds was nedersettings by die see, en die styl het eenvoudige, kubusagtige strukture en helder kleure verkies.

Later, tydens dieMiceense tye, die behoefte aan versterking en beskerming teen seerowery het nedersettings verder in die eilande gestoot. Gedurende die Middeleeue het verdere behoefte aan beskerming aanleiding gegee tot die eerste kasteeldorpe.

Die gebrek aan ruimte in sekere gebiede het huise met twee verdiepings opgelewer, terwyl dorpe elders gebou is soos druiwe op 'n wingerdstok: een bo-op die ander, met die huise wat hele geheime gange gevorm het op die manier waarop mens gekommunikeer het. met die ander.

Later, toe seerowery minder prominent geword het en handel meer algemeen geword het, het nedersettings weer naby natuurlike hawens begin ontstaan. Op eilande waar mynbou gefloreer het, het spesiale dorpe ontstaan ​​met strukture wat ontwerp is om die vervoer van erts doeltreffend te maak, soos in Milos.

Met die rykdom van moderniteit, veral met die ontwikkeling van kommersiële vloot- en handelsroetes, het toegang tot meer materiale en die invloed van internasionale style hul aanraking by die bestaande Sikladiese argitektuur gevoeg, wat gelei het tot wat ons vandag ken en liefhet. .

Cycladiese argitektuur is prakties.

Die ikoniese argitektoniese styl van die Cyclades het natuurlik ontwikkel uit die praktyke en behoeftes van die gemiddelde bewoner. Die ontwerpe en reëlings is nie gemaak met estetika in gedagte nie, maar eerder met die doel om elke hulpbron wat beskikbaar is vir die mense daar te maksimeer en blootstelling aan swaarkry te verminder.

Dus, elke kenmerk wat ons herken en liefhetin die Sikladiese styl dien en baie werklike, werklike doel. Dit is net omdat "mense se argitektuur" die natuur se leidrade volg dat die ongeëwenaarde harmonie en skoonheid in styl gemanifesteer het.

En dit is omdat elke mens 'n behoefte aan skoonheid het dat mense hul leefomgewing konsekwent aangepas en versier het met enigiets wat hulle kan hê, maak nie saak hoe spaarsamig nie.

Mykonos

Die rede waarom die Sikladiese styl dus minimalisties is, is bloot omdat dit ontstaan ​​het uit mense wat baie spaarsamige middele gehad het. Dikwels, wat materiale betref, het hulle net die klip en grond gehad wat die land self kon oplewer.

Daarom is baie van die omheinings en gemeenskaplike mure in dorpe of aangrensende velde die kenmerkende, pragtige “xerolithia” (wat 'net die klippe' beteken): mure gebou net met klippe wat by mekaar pas en baie min modder om duursaamheid te verseker.

Hierdie mure is so goed gemaak dat alhoewel hulle geen sement of mortel het nie, hulle eeue lank standhou. Maar maak seker dat jy nooit jou hand in enige van die gapings steek nie - dit is 'n perfekte manier om jouself deur 'n geskrikte slang of spinnekop gebyt te kry.

Chora van Amorgos

Die wit kleur is omdat die goedkoopste verf dikwels 'n kalkwit was, en dit het die bykomende voordeel gehad om die huis koel te hou tydens die skroei somer maande.

Later, in die vroeë 20ste eeu, 'n oortuiging dat kalk kanafweer siekte het die wit laag vir 'n paar jaar verpligtend gemaak.

Maak nie saak hoe groot nie, byna al die huise en hele nedersettings is geneig om suidoos te wees vir maksimum gebruik van die oorvloedige sonlig. Die dik mure het as die hoofskild teen die hitte opgetree, en die smal vensters het die binneland teen die kwaai winterwinde beskerm.

Eenvormig, maar met 'n groot verskeidenheid

Dit kan dalk verbasend wees, maar al lyk alles met die eerste oogopslag dieselfde as dit by Sikladiese-styl dorpies en dorpe kom, is dit regtig nie. Trouens, elke eiland in die Cyclades het sy eie unieke substyl wat nie op enige van die ander gevind word nie.

Ja, daar is suikerklonthuise in al die Cyclades, maar jy sal net versierde duif vind. huistorings en versierde marmer buitehuisversierings in Tinos, die kenmerkende torings in Naxos, geslote boë in Mykonos, teëldakke in Kythnos, of grothuise in Santorini.

tradisionele duiwehok in Tinos

Die huise self het kenmerkende variasies wat hulle identifiseer as wat aan elke eiland behoort, soos die marmerversiering oor die deure in Tinos of die Venesiese tweeverdieping-styl kapteinshuise in Mykonos.

Dus, jy kan verseker wees dat as jy een eiland gesien het, jy beslis nie almal gesien het nie. Elkeen van die Cyclades het sy eie karakter en persoonlikheid binne daardie omvattende, bekoorlike minimalistiese styldit is Sikladiese argitektuur.

Syrmata in Milos

En dit gebeur omdat, afhangende van die plaaslike verskille in geskiedenis en kultuur, die huise aangepas is om die presiese behoeftes van die mense wat in woon te akkommodeer. hulle: Milos se vissersdorpies met die “syrmata”-huise het byvoorbeeld die behoefte gedien om vissersbote teen die wind te beskerm, terwyl die marmerornamente en waterfonteine ​​van Tinos die gevolg was van die eiland se bloeiende marmerbeeldhoukultuur.

Defensief vs. Tradisioneel

Nog 'n belangrike onderskeid tussen soek na wanneer jy die Sikladiese argitektuur verken en geniet, is die reëling. Die nedersettings wat gestig is in Middeleeue of tye toe seerowery hoogty vier, sal defensief van aard wees.

Chora van Ios

Dit beteken dat die dorpe versterkte kasteeldorpe is, met die huise gebou in verdedigingssiklusse, met die buitemure wat gordynmure vorm deur eenvoudig elke huis verbonde aan die ander. Hierdie kasteeldorpe sal geslote, kronkelpaadjies, boë wat onder huise vorm, en geen erwe hê nie.

Emporio, Santorini

Hulle sal gewoonlik in natuurlike verdedigbare posisies wees, soos naby kranse, bo-op berge, ingeklem tussen steile heuwels, ensovoorts. Die hele dorpie sal die natuurlike vorming van die land noukeurig volg, so elkeen is uniek, soos 'n duimafdruk.

Hulle ook dikwelshet gegaan vir so 'n uitsig oor die see as moontlik, so die uitsigte van sulke dorpe is asemrowend. Sulke voorbeelde word baie in Naxos en Andros gevind, om 'n paar eilande te noem.

Chora Andros

Aan die ander kant, as die gevaar van seerowery of vloot aanvalle het afgeneem en nedersettings gevorm na die Middeleeue, het die versterkte reëlings plek gemaak vir die tradisioneles.

Dit is dorpies met werwe en heinings, breër paadjies en makliker toegang tot paaie en die see. Hulle is nog steeds baie ekonomies in hoe hulle spasie opneem en volg altyd die lê van die land, maar hulle is nie versterk nie.

Ten slot

Net soos alles wat geskep is uit die behoefte om te oorleef, leef en floreer, Cycladiese argitektuur is die uitdrukking van die mense wat dit geskep het. Beide in terme van erfenis en terme van konstante dinamiese ontwikkeling, is daar baie om te ontdek en te geniet oor die minimalistiese dog die volledig persoonlike styl van elk van die Sikladiese eilande se geboue.

Ontdek die geskiedenis self in die smal geplaveide paadjies, die asemrowende voëlkyk-uitsigte, die pragtige hoofplein of die dreigende kasteel wat eens die mense van die land beskerm het terwyl jy jouself verdiep in die kalm elegansie van die kuns wat kom van lewe.