Hoewel het Parthenon misschien wel het beroemdste gebouw van Athene is, is het zeker niet het enige gebouw waar Athene bekend om staat. Het Parthenon zet gewoon de toon: Athene staat vol met neoklassieke architectonische schatten die werden gebouwd in de jaren na de bevrijding van Griekenland na de Onafhankelijkheidsoorlog van 1821.

Deze markante gebouwen zijn een eerbetoon aan de architecturale taal van het klassieke Griekenland en geven uitdrukking aan de spirituele identiteit van de nieuwe Griekse staat. Naast deze neoklassieke monumenten zijn er nog andere beroemde gebouwen, waaronder voorbeelden van 20e-eeuws modernisme en industriële architectuur, en uitstekende voorbeelden van hedendaags design. Hier zijn enkele van de beroemdste gebouwen inAthene (te beginnen natuurlijk met het Parthenon):

17 Geweldige gebouwen om te bezoeken in Athene

Het Parthenon, 447 - 432 voor Christus

Parthenon

Architecten: Iktinos en Callicrates

Als dit niet het beroemdste gebouw ter wereld is, dan hoort het er zeker bij. Deze tempel voor Athena is een symbool van de Gouden Eeuw van Athene en alles waar het klassieke Griekenland voor staat. Het eeuwige monument van perfectie is een architectonische triomf, die eeuwen van liefdevolle imitatie inspireerde.

Het Parthenon wordt beschouwd als het mooiste voorbeeld van de Dorische orde, met beeldhouwwerken - van de hand van de grote meesterbeeldhouwer Phidias - die een hoogtepunt vormen in de Griekse artistieke prestaties (en waarvan het huidige bezit sterk wordt betwist - velen behoren tot de "Elgin Marbles" - momenteel in het British Museum), en is een once-in-a-lifetime ervaring.

Kijk uit naar de optische verfijningen - de delicate rondingen die de tempel zo perfect maken als hij is. Een bezoek aan het Parthenon is een culturele en spirituele pelgrimstocht, die als basis dient voor de rest van je architecturale rondreis.

Tempel van Hephaestus, 450 - 415 VOOR CHRISTUS

Tempel van Hephaestus

Architect - Iktinos (mogelijk)

De tempel van Hephaestus, op een heuvel die oprijst op het terrein van de oude Agora, is prachtig bewaard gebleven. De Dorische tempel werd gebouwd ter ere van de god Hephaestus - het goud van de metaalbewerking, en Athena Ergane, de beschermgodin van de ambachtslieden en handwerkslieden. De uitstekende staat is te danken aan het feit dat de tempel in de loop der jaren vele bestemmingen heeft gehad, waaronder een christelijke kerk. Het was uiteindelijk eenmuseum, waar het tot 1934 dienst deed.

De tempel wordt ook wel het Thiseon genoemd - en leent zo zijn naam aan de aangrenzende wijk. Dit was te danken aan het idee dat het had gediend als laatste rustplaats van de Atheense held Theseus. Inscripties in de tempel hebben ervoor gezorgd dat de theorie werd weerlegd, maar de naam is blijven hangen.

De stoa van Attalos, 1952 - 1956

Stoa van Attalos

Architecten: W. Stuart Thompson & Phelps Barnum

De huidige Stoa (Arcade) van Attalos bevindt zich in de Oude Agora en doet dienst als museum ter plaatse. Het bouwwerk waar we vandaag van genieten is een reconstructie in opdracht van de American School of Classical Studies of Athens. De historische Stoa van Attalos werd gebouwd door koning Attalos II van Pergamon, die regeerde van 159 - 138 VC.

Deze originele Stoa was zijn geschenk aan de stad Athene als dank voor zijn opleiding bij de filosoof Carneades. Tijdens de opgravingen van de Oude Agora, uitgevoerd door de Amerikaanse School voor Klassieke Studies van Athene, werd voorgesteld om de beroemde Stoa te herbouwen om er de vele vondsten van de opgravingen in onder te brengen.

Zoals niet ongewoon was in stoa's uit de Klassieke en Hellenistische periode, maakt de stoa gebruik van twee ordes - de Dorische voor de zuilengalerij aan de buitenkant en de Ionische voor het interieur.

De "neoklassieke drie-eenheid" van Athene: de Nationale Bibliotheek, de Panepistimiou en de Academie, 1839 - 1903

Academie van Athene en de Nationale Bibliotheek van Athene, Griekenland.

Architecten: Christian Hansen, Theophil Hansen en Ernst Ziller

Zie ook: Grieks Ontbijt

Een definitieve, prachtige uitgestrektheid van neoklassieke architectuur die zich uitstrekt over drie blokken langs de Panepistimiou Straat in het hart van Athene is een van de beroemdste bezienswaardigheden van de stad. De stijl - die je overal in Athene ziet - is een architectonische viering van de Griekse identiteit, de visuele uitdrukking van de nieuwe Griekse staat, die werd opgericht na de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog van 1821.Trilogie was het middelpunt van Koning Otto's visie voor het moderne Athene.

Het centrale gebouw - de Nationale en Kapodistriaanse Universiteit van Athene - was het eerste van de drie, werd opgestart in 1839 en ontworpen door de Deense architect Christian Hansen. De gevel heeft een prachtige muurschildering die koning Otto afbeeldt, omringd door de personificaties van de kunsten en wetenschappen, in klassieke kledij.

Nationale en Kapodistriaanse Universiteit van Athene

De Academie van Athene werd begonnen in 1859 en ontworpen door de Deense neoclassicist Theophil Hansen, de broer van Christian Hansen. Hij gebruikte als inspiratiebron de werken uit het Athene van de 5e eeuw voor Christus. De Academie werd voltooid door zijn leerling, Ernst Ziller. Het wordt beschouwd als het beste werk van Hansen en wordt algemeen beschouwd als een meesterwerk van het neoclassicisme.

Academie van Athene

Een opmerkelijk detail zijn de hoge pilaren die de ingang flankeren, met daarop respectievelijk beelden van Athena en Apollo. Ze zijn het werk van de beeldhouwer Leonidas Drosis, die ook het beeld op het fronton maakte. De Academie van Athene is het gebouw aan de rechterkant als je naar de trilogie kijkt.

Nationale Bibliotheek van Griekenland

Aan de linkerkant staat het laatste gebouw van de trilogie - de Nationale Bibliotheek van Griekenland. Er werd aan begonnen in 1888 en net als de Academie van Athene ontworpen door Theophil Hansen. De halfronde trap is een opvallend kenmerk. De Nationale Bibliotheek van Griekenland zelf is sindsdien ondergebracht in de Stavros Niarchos Foundation.

De Iliou Melathron - Het Numismatisch Museum van Athene, 1878 - 1880

Gevel van Iliou Melathron in Athene, Griekenland

Architect: Ernst Ziller

Je hoeft niet geïnteresseerd te zijn in munten - hoewel de displays zeer interessant zijn - om een bezoek aan het Numismatisch Museum van Athene de moeite waard te maken. Het is gevestigd in een van de beroemdste gebouwen van Athene, dat op zijn beurt werd ontworpen voor een van de meest illustere inwoners van Athene.

Het Iliou Melathron werd ontworpen door Ernst Ziller (de leerling van Theophil Hansen, zoals hierboven vermeld) voor Heinrich Schlieman, die opgravingen deed in Mycene en het echte Troje ontdekte - van de Ilias en de Odyssee. De naam van het herenhuis - het Paleis van Troje - herinnert aan zijn succesvolle zoektocht.

Het Iliou Melathron verenigt de stijlen van renaissance en neoclassicisme, terwijl het interieur - prachtig versierd met fresco's - thema's uit de Trojaanse oorlog en oude Griekse inscripties uitbeeldt. De mozaïekvloeren weerspiegelen Schliemans bevindingen. Een bezoek aan het Iliou Melathron biedt niet alleen inzicht in de werken van Ziller, maar ook in de geest van de grote archeoloog.

Agios Dionysus Areopagitou Kerk (katholiek), 1853 - 1865

Agios Dionysus Areopagitou Kerk

Architecten: Leo von Klenze, gewijzigd en voltooid door Lysandros Kaftanzoglou

De Kathedrale Basiliek van Sint Dionysius de Areopagiet is de belangrijkste katholieke kerk van Athene, gelegen aan de overkant van de Neoklassieke Trilogie. Koning Otto gaf de Duitse architect Leo von Klenze - de hofarchitect van de Beierse koning Ludwig I (de vader van koning Otto van Griekenland) - de opdracht om deze grootse neorenaissancekerk te ontwerpen voor de rooms-katholieke gemeenschap van Athene.

Het interieur heeft prachtige fresco's - het belangrijkste fresco is van de schilder Guglielmo Bilancioni. De belangrijkste preekstoelen zijn een geschenk van keizer Franz Joseph I van Oostenrijk bij zijn bezoek aan Athene in 1869, terwijl de gebrandschilderde ramen uit de koninklijke ateliers van München komen en een geschenk zijn van koning Ludwig I.

Villa Ilissia - Het Byzantijnse en Christelijke Museum , 1840 - 1848

Architect: Stamatis Kleanthis

Dit gebouw dateert uit de begindagen van het moderne Athene, slechts enkele jaren nadat de stad in 1834 werd uitgeroepen tot hoofdstad van de nieuwe Griekse staat. Deze locatie, vlakbij het koninklijk paleis (het huidige parlementsgebouw), lag destijds net buiten de stadsgrenzen. De villa ontleent zijn naam aan de nu overstroomde rivier Ilisios.

Stamatis Kleanthis was een student van de beroemde Karl Friedrich Schinkel aan de Academie van Bouwkunst in Berlijn. Hij bouwde het complex van de Villa Ilissia in een stijl die classicisme met romantiek verenigt.

Het herenhuis Stathatos - Het Goulandris Museum van Cycladische Kunst, 1895

Museum van Cycladische Kunst

Architect: Ernst Ziller

Een ander kenmerkend gebouw van neoklassiek Athene, dit prachtige herenhuis werd gebouwd voor de familie Stathtos. Het is een van de meest prominente gebouwen aan de Vasilissis Sophias Avenue en valt op door zijn dramatische hoekingang met een uitgebreide portiek. Het Stathatos herenhuis is nu de thuisbasis van het Goulandris Museum van Cycladische Kunst en is verbonden met een hedendaags gebouw via een gang met glazen dak.

Het Zappeion herenhuis, 1888

Zappeion

Architect: Theophil Hansen

Het Zappeion, een neoklassiek meesterwerk in de Nationale Tuin, is nauw verbonden met de geschiedenis van het moderne Griekenland en vooral met de geschiedenis van de moderne Olympische Spelen. Je zult merken dat het dicht bij het Panathinaiko Stadion Kalimarama ligt. Dat komt omdat het Zappeion werd gebouwd in combinatie met de heropleving van de Olympische Spelen.

Dit was de droom van de grote Griekse weldoener uit Epirus, Evangelis Zappas. Het Zappeion werd gebouwd om een tentoonstelling van Griekse kunst en industrie te huisvesten - volgens het concept van de eerste wereldtentoonstelling in Londen - om samen te vallen met de wedergeboorte van de Olympische Spelen en om de verwezenlijkingen van de nieuwe Griekse staat in de verf te zetten.

Sindsdien heeft het Zappeion een interessante rol gespeeld in de hedendaagse Griekse cultuur. Zo vonden er tentoonstellingen plaats van invloedrijke Griekse schilders en van historische en internationale kunstenaars als Carravaggio, Picasso en El Greco. Er werden politieke conferenties gehouden en het diende zelfs als locatie voor het radiostation van Athene.

Theophil Hansen ontwierp ook het parlementsgebouw van Oostenrijk, en de buitenkant is vergelijkbaar.

Syntagma - Het Parlementsgebouw (het voormalige Koninklijk Paleis), 1836 - 1842

Helleens Parlement

Architect: Friedrich von Gartner

Kort na de oprichting van de moderne Griekse staat, na de Onafhankelijkheidsoorlog van 1821, werd een monarchie opgericht (in 1832). Het Koninklijk Paleis was hun thuis, grenzend aan wat toen de Koninklijke Tuinen werden genoemd - in opdracht van koningin Amalia in 1836 en voltooid in 1840. Dit is de Nationale Tuin van vandaag.

Het neoklassieke paleis is ietwat sober in vergelijking met andere Europese vorstenhuizen, maar past qua waardigheid goed bij wat het vandaag de dag is - de thuisbasis van het Griekse parlement. Aan de voorkant staat een van de belangrijkste attracties van het centrum van Athene - de wisseling van de Evzones, in traditionele klederdracht - die de wacht houden bij het graf van de onbekende soldaat. Het is echt ontroerend om te zien.

Hotel Grande Bretagne, 1842

Architect: Theophil Hansen, Kostas Voutsinas

De Grand Bretagne geniet de unieke status van de onbetwiste koningin van de hotels in Athene. Zijn stamboom is verweven met de stichting van de nieuwe Griekse staat. Het werd gebouwd in opdracht van Antonis Dimitriou, een Griekse zakenman uit Lemnos. Recht tegenover het Koninklijk Paleis was dit de meest prestigieuze plek in Athene.

Het werd in 1974 gekocht door Efstathios Lampsas en gerenoveerd door de architect Kostas Voutsinas en geopend als de Grande Bretagne. In 1957 werd het oorspronkelijke herenhuis afgebroken en werd er een nieuwe vleugel van het hotel voor in de plaats gebouwd. Desondanks blijft het historische karakter behouden.

De Grande Bretagne is getuige geweest van vele belangrijke culturele en politieke gebeurtenissen in Athene. Het heeft illustere gasten ontvangen, maar speelde ook een rol in de staatszaken. Het was het Griekse generale hoofdkwartier in het begin van de Tweede Wereldoorlog, daarna - toen de stad in handen van de As viel - was het het hoofdkwartier van de Nazi's. Na de bevrijding van Athene was het het hoofdkwartier van de Britse troepen. Voorbij.van het Syntagma-plein was het hotel ook getuige van alle protesten van de afgelopen jaren.

Het neoklassieke interieur is weelderig - zelfs als je hier niet verblijft, kun je genieten van een afternoon tea of een drankje aan de bar - het meest luxueuze en verfijnde van Athene.

Het Blauwe Appartementengebouw - Het Blauwe Condominium van Exarchia, 1932 - 1933

Architect: Kyriakoulis Panagiotakos

Dit modernistische flatgebouw - niet langer blauw - kijkt uit over het Exarchia-plein. Het werd geprezen door Le Corbusier, was door de jaren heen de thuisbasis van verschillende Griekse intellectuele en artistieke figuren en speelde een belangrijke rol in de "Decembergebeurtenissen" tijdens de dictatuur van Metaxas.

Het Hilton Hotel, 1958-1963

Architecten: Emmanuel Vourekas, Prokopis Vasileiadis, Anthony Georgiades en Spyro Staikos

Deze naoorlogse modernistische schoonheid, het eerste hotel van een internationale keten dat in Athene werd geopend, is sinds de opening een belangrijk oriëntatiepunt in Athene. Het 15 verdiepingen tellende gebouw is hoog voor Athene. Het is elegant in helder wit, met strakke modernistische lijnen en een schuine gevel die het schitterende uitzicht op de Akropolis en heel centraal Athene lijkt te omarmen. Het Hilton Athene is een uitgesproken Grieks modernistisch gebouw.gebouw - reliëfs ontworpen door de beroemde kunstenaar Yiannis Moralis zijn geïnspireerd op Griekse thema's en bevestigen de identiteit van het gebouw.

Illustere gasten waren onder andere Aristoteles Onasis, Frank Sinatra, Anthony Quinn en Ingmar Bergman. Geniet van de moderne elegantie vanaf de bar op het dak.

Akropolismuseum, 2009

Akropolismuseum in Athene

Architect: Bernard Tschumi

Dit prachtige museum, een unieke synthese van architectuur en archeologie, stond voor twee buitengewone uitdagingen: de vondsten van de Akropolis op een zinvolle, contextuele manier onderbrengen en het gebouw integreren in de archeologisch gevoelige omgeving. Tijdens de opgravingen voor de fundering werden namelijk - zoals zo vaak gebeurt in Athene - archeologische vondsten blootgelegd. Vandaag de dag zijn dezezijn duidelijk te zien - de ingang van het museum heeft een grotendeels glazen vloer. Het museum dient als een zinvolle voortzetting van de archeologische omgeving.

Licht en een gevoel van beweging zorgen voor een ongewone dynamische museumervaring. Dit culmineert in de tentoonstelling van de bovenste verdieping, die in een hoek voor de lagere verdiepingen ligt, zodat het perfect georiënteerd is op het Parthenon dat net buiten de ramen ligt. De kolommen hier weerspiegelen zowel in aantal als in afstand precies die van het Parthenon.

De knikkers van het fronton worden tentoongesteld op precies dezelfde plek als waar ze oorspronkelijk stonden, maar op ooghoogte. Sommige zijn origineel, maar een groot aantal zijn gipsen afgietsels, met een notitie waar ze zich nu bevinden (de overgrote meerderheid bevindt zich in het British Museum - de Elgin Marbles - een bron van voortdurende controverse).

Het gebouw dient om een betekenisvolle en - in het geval van de knikkers van het Parthenon die niet meer in Griekenland zijn - een aangrijpende dialoog te creëren tussen de displays en hun oorspronkelijke thuis, net buiten het glas.

Stavros Niarchos Culturele Stichting, 2016

Stavros Niarchos Culturele Stichting

Architect: Renzo Piano

Het werk van Renzo Piano is werkelijk een glorieus geheel, zowel een triomf van de architectuur als van het landschap. Hier in Faliro, grenst men aan de zee en toch afgesneden - zowel fysiek als psychologisch - vanwege de weg. Het terrein zelf is aangepast - een kunstmatige heuvel creëert een helling waarop deze gloeiende glazen kubussen zijn gebouwd. De bovenste verdieping heeft een overdekt terras. UitHier is men weer verbonden met de zee. En ook met de Akropolis - ook in het zicht.

Een groot kanaal op het terrein - dat langs de gebouwen loopt - brengt het thema water verder in de site. Dansende fonteinen - 's nachts verlicht - creëren een prachtig schouwspel van water, geluid en licht.

Duurzaamheid is op elk niveau in het ontwerp geïntegreerd. Alle systemen van het gebouw zijn ontworpen om de energie-efficiëntie te optimaliseren. Het ontwerp van de gebouwen maximaliseert het gebruik van natuurlijk licht. De daken zijn bedekt met mediterrane planten die als isolatie dienen. Een energieluifel bevat 5.700 zonnepanelen, die voorzien in een aanzienlijk deel van de energiebehoefte van de gebouwen en die de energiebehoefte van de gebouwen verminderen.de koolstofvoetafdruk.

In sommige periodes van het jaar kan het zelfs 100% bedekt zijn. Waterbeheer is ook ontworpen met het oog op duurzaamheid. Het kanaal maakt bijvoorbeeld gebruik van zeewater en er zijn technieken om regenwater op te vangen. Tot slot moedigt het ethos van de stichting duurzaamheid aan bij iedereen die ervan geniet - fietsen en recycling worden aangemoedigd en gefaciliteerd.

Deze gebouwen zijn nu de thuisbasis van de Griekse Nationale Opera en de Nationale Bibliotheek en bieden het hele jaar door onderdak aan talloze culturele en educatieve evenementen en programma's.

Fix Brewery - EMST - Nationaal Museum voor Hedendaagse Kunst Athene, 1957 - 1961, en 2015 - 2018

Architecten: Takis Zenettos en Margaritis Apostolidis, met latere interventies door Ioannis Mouzakis and Associates

Het Nationaal Museum voor Hedendaagse Kunst is gehuisvest in een van de meesterwerken van het modernisme in Athene. Het hoofdkantoor van de Fix Brouwerij werd oorspronkelijk ontworpen door een van de belangrijkste naoorlogse modernistische architecten van Griekenland. In de loop van zijn carrière ontwierp hij meer dan 100 constructies - industrieel, residentieel en gemeentelijk - en zijn werk werd internationaal erkend. De Fix-fabriek is een dynamischstructuur - gekenmerkt door zijn strakke lijnen, nadruk op de horizontale as en grote openingen.

Dit belangrijke voorbeeld van modernistische industriële architectuur biedt de ideale setting voor de hedendaagse en avant-garde tentoonstellingen en evenementen van het EMST.

De Onassis Culturele Stichting (Onassis 'Stegi'), 2004 - 2013

Architecten: Architecture Studio (Frankrijk). Verlichting: Eleftheria Deco and Associates

Zie ook: Bekende monumenten van Griekenland

Het Onassis Stegi gebouw maakt op een unieke effectieve manier gebruik van het modernistische element van de gordijngevel. In dit geval is het meer een huid - de buitenkant van het gebouw is volledig omhuld met horizontale banden van Thracisch marmer (sinds de oudheid wordt het marmer van het eiland Thassos bijzonder gewaardeerd om zijn lichtgevende, reflecterende kwaliteiten).

Overdag benut de gevel het prachtige licht van Griekenland en geeft het van een afstand een dynamisch gevoel van beweging. s Nachts zorgen de banden ervoor dat het gebouw zelf - van binnenuit verlicht - zichtbaar wordt tussen de marmeren banden. Het effect is bijna zinnenprikkelend en creëert een dialoog met de context van het gebouw - de omliggende buurt staat bekend om peepshows en ander amusement voor volwassenen.

Twee auditoria - met een capaciteit van respectievelijk 220 en 880 - bieden plaats aan voorstellingen, screenings (multimedia, virtual reality), dansvoorstellingen, concerten en andere evenementen. De bovenste verdieping is een restaurant met een schitterend uitzicht vanaf de Saronische Golf tot aan de Akropolis en de berg Lykavitos.