স্পাৰ্টাৰ পৰা পাঁচ কিলোমিটাৰ পশ্চিমে, মাউণ্ট টেইগেটছৰ তলত অৱস্থিত মিষ্ট্ৰাছক পেলোপনিজৰ অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ ঐতিহাসিক স্থান বুলি গণ্য কৰা হয়। এই স্থানটোৱে ত্ৰয়োদশ শতিকাৰ পৰা ১৯ শতিকালৈকে বিস্তৃত এক সমৃদ্ধ ইতিহাসৰ গৌৰৱ কৰে, ই এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ৰাজনৈতিক, ধৰ্মীয়, বৌদ্ধিক আৰু বিত্তীয় কেন্দ্ৰ। বহুতো অট্টালিকা আজিও জীয়াই আছে, কিয়নো মিষ্ট্ৰাছে সমগ্ৰ বিশ্বৰ পৰা দৰ্শনাৰ্থীক আকৰ্ষণ কৰি আহিছে।

মিষ্ট্ৰাছ প্ৰত্নতাত্ত্বিক স্থান ভ্ৰমণ কৰা

মিষ্ট্ৰাছৰ ইতিহাস

এই স্থানৰ ইতিহাস আৰম্ভ হয় ১২০৪ চনত লেটিনসকলে বাইজেন্টাইন সাম্ৰাজ্যক উফৰাই পেলোৱা আৰু তাৰ পিছত ইয়াৰ ভূখণ্ডসমূহৰ খণ্ডিতকৰণৰ পৰা। ১২৪৯ চনত ফ্ৰেংকিছ নেতা দ্বিতীয় উইলিয়াম ডি ভিলেহাৰ্ডুইনে পাহাৰৰ ওপৰত এটা দুৰ্গ নিৰ্মাণ কৰে।

১২৬২ চনত বাইজেন্টাইনসকলে এই অঞ্চলটো পুনৰ নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ সক্ষম হয় আৰু এই ঠাইখনক দক্ষিণ গ্ৰীচৰ বাইজেন্টাইন শক্তিৰ কেন্দ্ৰবিন্দু ম'ৰেয়াছৰ ডেচপ'টেটৰ আসনলৈ ৰূপান্তৰিত কৰে। বহুতো আড়ম্বৰপূৰ্ণ ৰাজপ্ৰসাদ, মঠ, গীৰ্জা, পুথিভঁৰাল যোগ কৰা হৈছিল, আনহাতে এইটোও মন কৰিবলগীয়া যে শেষৰ বাইজেন্টাইন সম্ৰাট একাদশ কনষ্টেণ্টাইন পেলিঅ'ল'গছক ইয়াত মুকুট পিন্ধোৱা হৈছিল।

১৪৬০ চনত এই পাহাৰটোৰ মুকুট পিন্ধা হৈছিল তুৰ্কীসকলে দখল কৰে আৰু কিছু সময়ৰ বাবে ই ভেনিচৰ শাসনৰ অধীনলৈ আহে (১৬৮৭-১৭১৫), তাৰ পিছত ইয়াক অট্টোমান সাম্ৰাজ্যই পুনৰ দখল কৰে। মিষ্ট্ৰাছৰ সমৃদ্ধি ১৮ শতিকালৈকে চলিছিল যেতিয়াৰ পৰা...অৰলভ বিদ্ৰোহ আৰু গ্ৰীক বিপ্লৱী যুদ্ধৰ সময়ত হোৱা দাঙ্গাই তুৰ্কীসকলৰ সঘনাই আক্ৰমণ আৰু ব্যাপক ধ্বংসৰ সৃষ্টি কৰে।

এইটোও আমোদজনক যে ১৮২১ চনত আৰম্ভ হোৱা বিপ্লৱৰ সময়ত মিষ্ট্ৰাছ আছিল মুক্ত হোৱা প্ৰথম দুৰ্গসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম। ৰজা অট্টোৰ ৰাজত্বকালত ১৮৩৪ চনত আধুনিক স্পাৰ্টা প্ৰতিষ্ঠা কৰা হয় আৰু এই ঠাইখন পৰিত্যক্ত কৰি শতিকা পুৰণি চহৰখনৰ অন্ত পৰে। ১৯৫৫ চনত স্থানত থকা শেষৰ কেইজনমান বাসিন্দা গুচি গ'ল।১৯৮৯ চনত মিষ্ট্ৰাছৰ ধ্বংসাৱশেষক ইউনেস্কোৰ বিশ্ব ঐতিহ্য ক্ষেত্ৰ হিচাপে ঘোষণা কৰা হয়।

মিষ্ট্ৰাছৰ বৌদ্ধিক তাৎপৰ্য্য

অন্যৰ লগতে মিষ্ট্ৰাছৰ সৃষ্টি হয় বাইজেন্টাইন যুগৰ এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ বৌদ্ধিক কেন্দ্ৰ, যিহেতু চহৰখন পাণ্ডুলিপি কপি কৰাৰ এক বিখ্যাত কেন্দ্ৰ আছিল। পঞ্চদশ শতিকাত বিখ্যাত নব্য প্লেটোবাদী দাৰ্শনিক জৰ্জিঅ’ছ জেমিষ্টছ প্লেথনে মিষ্ট্ৰাছত বসতি স্থাপন কৰে আৰু তাতেই প্লেটোৰ দৰ্শনৰ ব্যাখ্যা আৰু প্ৰাচীন গ্ৰীক গ্ৰন্থ অধ্যয়নৰ বাবে পশ্চিমীয়া দেশৰ আগ্ৰহ জগাই তুলিবলৈ সক্ষম হয়।

তেওঁৰ এই কামে ইউৰোপীয় নৱজাগৰণত এক বৃহৎ অৱদান বুলি প্ৰমাণিত হয়। গেমিষ্টোছৰ শিষ্য কাৰ্ডিনেল বেছাৰিয়ানে ১৪৩৮ চনৰ ফেৰাৰা চিন'ডলৈ বাইজেন্টাইন সম্ৰাট জন পেলিঅ'ল'গছৰ সৈতে গৈছিল, আনহাতে পিছলৈ তেওঁ ভেনিচ ৰিপাব্লিকক প্ৰায় ১০০০ খণ্ডৰ ৰচনা দান কৰিছিল, যিয়ে পিছলৈ বিখ্যাত মাৰ্চিয়ানা লাইব্ৰেৰীৰ মূল ৰূপ গঠন কৰিছিল।<১>

মিষ্ট্ৰাছৰ আৰ্থিক তাৎপৰ্য্য

এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ হোৱাৰ উপৰিওবৌদ্ধিক কেন্দ্ৰ, মিষ্ট্ৰাছ আছিল আৰ্থিক হটস্পটও। ইয়াৰ মূল কাৰণ আছিল চাৰিটা নগৰীয়া মঠ যিবোৰে অঞ্চলটোৰ বৃহৎ অংশৰ মাটিৰ মালিক আছিল, মূলতঃ উল আৰু ৰেচম উৎপাদন কৰা হৈছিল।

চতুৰ্দশ শতিকাৰ পৰাই তাত থকা ইহুদী সম্প্ৰদায়টোৱে চহৰখনৰ অৰ্থনৈতিক কাৰ্যকলাপক শক্তিশালী কৰি তুলিছিল, আৰু যিয়ে ক্ৰমান্বয়ে বহল অঞ্চলটোৰ বাণিজ্যৰ ওপৰত নিয়ন্ত্ৰণ লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল।

শিল্পগত তাৎপৰ্য্য বাইজেন্টাইন স্থাপত্যৰ তথাকথিত “হেলাডিক” বিদ্যালয়ৰ লগতে কনষ্টেন্টিনোপলৰ স্থাপত্যই মিষ্ট্ৰাছৰ সুকীয়া স্থাপত্যৰ ওপৰত যথেষ্ট প্ৰভাৱ পেলাইছিল। এই কথা স্পষ্ট স্থানীয় পৰিকল্পনা সংস্থা, আৰু চহৰখনৰ জটিল নগৰ পৰিকল্পনাৰ পৰা, য'ত ৰাজপ্ৰসাদ, বাসগৃহ আৰু অট্টালিকা, গীৰ্জা আৰু মঠৰ লগতে চহৰৰ পানী যোগান আৰু নিষ্কাশনৰ সৈতে জড়িত নিৰ্মাণ আৰু বাণিজ্যিক আৰু শিল্পভিত্তিক নিৰ্মাণৰ কামো আছিল কাৰ্যকলাপ.

তদুপৰি ব্ৰন্টোচিয়ন আৰু ক্রিষ্টোছ জুডোটছৰ মঠৰ দৰে গীৰ্জা আৰু মঠৰ চিত্ৰই কনষ্টেন্টিনোপলৰ শিল্পৰ উচ্চ মানদণ্ড আৰু বৰ্ণিলতাক গভীৰভাৱে প্ৰতিফলিত কৰে।

একে সময়তে ৰোমানস্ক আৰু গথিক শিল্পৰ উপাদানসমূহো স্পষ্ট, যিয়ে এই সত্যটো প্ৰমাণ কৰে যে ভূমধ্যসাগৰীয় আৰু ইউৰোপৰ বহল অঞ্চলৰ সৈতে চহৰখনৰ কেইবাটাও যোগাযোগ আছিল। অট্টোমান যুগত মিষ্ট্ৰাছৰ উচ্চ চহৰৰ ৰাজপ্ৰসাদ আছিলৰূপান্তৰিত হয় অট্টোমান সেনাপতিৰ আসনলৈ, আনহাতে হোডেগেট্ৰিয়া আৰু হাগিয়া ছফিয়াৰ মন্দিৰসমূহ মছজিদত পৰিণত হয়, যাৰ ফলত ইয়াৰ ধৰ্মীয় গুৰুত্ব অক্ষুণ্ণ থাকে।

মিষ্ট্ৰাছত কি চাব পাৰি

পানাগিয়া পেৰিভলেপ্টছৰ মঠ

এই মঠটো মূল দৰ্শনীয় স্থানৰ পৰা অলপ দূৰৈত প্ৰাকৃতিক শিলত নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। ইয়াত চতুৰ্দশ শতিকাৰ সুন্দৰ দেৱাল চিত্ৰ আছে, আনহাতে কেথলিকনত ক্ৰছ-ইন-স্কেয়াৰ শৈলী আছে।

এজিঅ'ছ ডেমেট্ৰিয়াছৰ কেথেড্ৰেল

আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ বুলি গণ্য কৰা হয় 1292 চনত এজিঅ'ছ ডেমেট্ৰিয়াছৰ কেথেড্ৰেল প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছিল। ইয়াৰ স্থাপত্য শৈলীৰ সংমিশ্ৰণৰ বাবে ই বিশেষভাৱে বিখ্যাত কাৰণ ই এটা 3-ইলেণ্ড বেচিলিকাৰ দ্বাৰা গঠিত, যাৰ তলৰ মহলাত এটা নাৰ্থেক্স আৰু এটা বেল টাৱাৰ। মন্দিৰৰ ভিতৰৰ অংশ বিভিন্ন শৈলীৰ দেৱাল চিত্ৰৰে চহকীভাৱে সজাই তোলা হৈছে। ১৪৪৯ চনত ইয়াত শেষৰজন বাইজেন্টাইন সম্ৰাট কনষ্টেণ্টাইন পেলিঅ'ল'গছক মুকুট পিন্ধোৱা হৈছিল।

পেলেচ অৱ ডেস্পট

অৱস্থিত ঠাইখনৰ সৰ্বোচ্চ স্থান, ডেস্পটছৰ প্ৰাসাদ কনষ্টেন্টিনোপলৰ পিছত বাইজেন্টাইন সাম্ৰাজ্যৰ দ্বিতীয় আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰাসাদ আছিল, যিয়ে মিষ্ট্ৰাছৰ ডেচপটৰ ঘৰ হিচাপে কাম কৰিছিল>

১৩১০ চনত নিৰ্মিত পানাগিয়া হোডেগেট্ৰিয়া (যিগৰাকীয়ে বাট দেখুৱাই) গীৰ্জাঘৰটোৱে ৰঙীন অভ্যন্তৰীণ অংশৰ সৈতে গৌৰৱ কৰে আৰু ইয়াৰ কেইবাটাও দৃশ্য চিত্ৰিত কৰা হৈছেবাইবেল, যেনে অন্ধ মানুহক সুস্থ কৰা আৰু কানাত হোৱা বিয়া। চেপেলৰ ভিতৰত সম্ৰাট ইমানুৱেল পেলিঅ'ল'গ'ছৰ কবৰও আছে।

প্ৰত্নতাত্ত্বিক সংগ্ৰহালয়

১৯৫২ চনত মিষ্ট্ৰাছৰ প্ৰত্নতাত্ত্বিক সংগ্ৰহালয়টো ১৯৫২ চনত লেকনিয়াৰ এফ'ৰেট অৱ এণ্টিকিউটিজে প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল মেট্ৰ'পলিটান কমপ্লেক্সৰ পশ্চিম উইংত, এজিঅ'ছ ডেমেট্ৰিয়াছ কেথেড্ৰেলৰ ঠিক কাষতে। ইয়াত বেছিভাগেই খ্ৰীষ্টান যুগৰ আৰম্ভণিৰ পৰা বাইজেন্টাইনৰ পিছৰ সময়লৈকে গীৰ্জাৰ সামগ্ৰীসমূহ থাকে।

দৰ্শনাৰ্থীৰ বাবে তথ্য

মিষ্ট্ৰাছ এথেন্সৰ পৰা ২১৮ কিলোমিটাৰ দক্ষিণ-পশ্চিমে অৱস্থিত, পথেৰে ৩ ঘণ্টাৰ ড্ৰাইভ। ভিৰ অহাৰ আগতে নিজকে আগতীয়াকৈ আৰম্ভ কৰিবলৈ আপুনি স্পাৰ্টাত ৰাতিটো থাকিব পাৰে। লেকনিয়ান সমভূমিৰ তাপমাত্ৰা অত্যন্ত বেছি হোৱাৰ বাবে জুলাইৰ পৰা ছেপ্টেম্বৰ মাহলৈকে সময়সীমা এৰাই চলাটো বাঞ্ছনীয়।

টিকট:

সম্পূৰ্ণ: €12, হ্ৰাস কৰা হৈছে: €6

বিনামূলীয়া প্ৰৱেশৰ দিন

৬ মাৰ্চ

১৮ এপ্ৰিল<১>

১৮ মে’

ছেপ্টেম্বৰৰ শেষ সপ্তাহৰ শেষৰ ফালে

২৮ অক্টোবৰ

প্ৰতি প্ৰথম দেওবাৰে ১ নৱেম্বৰৰ পৰা ৩১ মাৰ্চলৈকে

খোলাৰ সময়

ছাইটটো ০৮:৩০ বজাত খোলে, শীতকালত ১৫:৩০ বজাত বন্ধ হয়, আৰু গৰমৰ দিনত ৮:০০ বজাত খোলে আৰু ১৯:০০ বজাত বন্ধ হয়। <১>