Η ελληνική μυθολογία είναι μια από τις πιο διαδεδομένες και διάσημες στον δυτικό κόσμο. Η τέχνη, το θέατρο και ο κινηματογράφος εμπνέονταν πάντα από την ελληνική μυθολογία. Οι διάσημοι αλλά και ατελείς Έλληνες ολύμπιοι θεοί, οι πανίσχυροι ημίθεοι και ήρωες και τα τέρατα που δημιούργησαν ή πολέμησαν πάντα αιχμαλώτιζαν τη φαντασία.

Ωστόσο, συνήθως, στο επίκεντρο βρίσκονται οι θεοί και οι ημίθεοι! Ο τρομακτικά θαυμαστός κόσμος των τεράτων της ελληνικής μυθολογίας συχνά παραβλέπεται, εκτός αν χρησιμεύουν ως ανταγωνιστές. Δεν γνωρίζουν πολλοί ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δημιούργησαν ένα αλλόκοτο θηριοτροφείο τρομερών τεράτων με παράξενες δυνάμεις και ισχυρό αντίκτυπο στη ζωή των θνητών.

Ακριβώς όπως και με τους Έλληνες θεούς, υπάρχουν πολλοί που μπορείτε να ανακαλύψετε μέσα στους διάφορους μύθους και θρύλους. Εδώ είναι μερικοί από τους πιο εντυπωσιακούς, ισχυρούς ή παράξενους που περιμένουν να τους ανακαλύψετε!

Greeek μυθικά πλάσματα και τέρατα που πρέπει να γνωρίζετε

Typhon

Ο Τυφώνας είναι ο τελευταίος γιος της Γαίας, της αρχέγονης θεάς της Γης και της προγονικής μητέρας. Ο Τυφώνας θεωρείται το πιο θανατηφόρο, επικίνδυνο και ισχυρότερο από τα τέρατα της ελληνικής μυθολογίας.

Λέγεται ότι είχε εκατό κεφάλια φιδιών στους ώμους του, τα οποία έβγαζαν φωτιά και δηλητήριο, κάνοντας κάθε είδους τρομακτικό θόρυβο. Ο Τύφωνας ήταν επίσης φιδίσιος, απεικονιζόταν με ουρές φιδιών ή ολόκληρο το κάτω μέρος του σώματός του ήταν αυτό ενός φιδιού. Έχει γιγάντια φτερά δράκου και πολλά χέρια. Από τους γοφούς του φυτρώνουν σπείρες φιδιών.

Ο Τυφώνας ήταν τόσο τρομακτικός που τον φοβόντουσαν ακόμη και οι θεοί. Ο Δίας τον αντιμετώπισε τελικά, πυροβολώντας τον με εκατό κεραυνούς και ρίχνοντάς τον κάτω από την Αίτνα στη Σικελία. Γι' αυτό η Αίτνα είναι ένα ηφαίστειο.

Echidna

Η Έχιδνα ονομάζεται επίσης "η μητέρα των τεράτων". Είναι η σύζυγος του Τυφώνα και είναι επίσης φιδίσια: το κάτω μισό της είναι ένα γιγάντιο φίδι (με μία ή περισσότερες ουρές), ενώ το πάνω μισό της είναι μιας πανέμορφης γυναίκας. Ήταν άγρια με τρομερό δηλητήριο και ζούσε στον Κάτω Κόσμο, όπου βρίσκεται το βασίλειο του Άδη.

Από την ένωσή της με τον Τυφώνα, γέννησε πολλά τέρατα που έγιναν ανταγωνιστές πολλών ηρώων. Το όνομα της Εχίδνας στα ελληνικά σημαίνει "οχιά". Δεν είναι η μόνη γυναίκα-φίδι στην ελληνική μυθολογία - υπήρχαν πολλές δρακίνες που εμφανίζονταν σε διάφορους μύθους.

Χίμαιρα

Η Χίμαιρα ήταν ένα τέρας φτιαγμένο από πολλά διαφορετικά μέρη ζώων: είχε το σώμα ενός λιονταριού που κατέληγε σε ουρά φιδιού. Στην πλάτη της υπήρχε το κεφάλι ενός τράγου που ανέπνεε φωτιά. Συχνά, η Χίμαιρα έχει τρία κεφάλια αντί για δύο, καθώς η ουρά του φιδιού καταλήγει σε κεφαλή φιδιού.

Η Χίμαιρα λέγεται ότι γέννησε δύο άλλα τέρατα: το λιοντάρι της Νεμέας, το οποίο κυνήγησε ο Ηρακλής στο πλαίσιο των δώδεκα άθλων του, και τη Σφίγγα. Η Χίμαιρα ήταν τρομακτική και ανίκητη μέχρι που ο ήρωας Βελλεροφόντης την αντιμετώπισε με ένα μολύβδινο δόρυ.

Όταν άνοιξε το στόμα της για να ξεφυσήσει φωτιά στον Βελλεροφόντη, εκείνος έμπηξε το δόρυ σε αυτό και η θερμότητα έλιωσε το μολύβι, το οποίο γέμισε το στομάχι της και την έπνιξε.

Η Ύδρα

Η Ύδρα ήταν ένα τρομακτικό πλάσμα που ζούσε στη θάλασσα ή στο νερό από τη Λέρνα της Αργολίδας. Γι' αυτό και ονομάστηκε "Λερναία Ύδρα". Την Ύδρα ήταν αδύνατο να την πλησιάσει κανείς γιατί η αναπνοή της εξέπεμπε δηλητήριο. Ένας άνθρωπος θα πέθαινε αν η αναπνοή της τον άγγιζε. Απεικονίζεται ως ένα γιγάντιο φίδι με εννέα κεφάλια, αν και κάποιες εκδοχές θέλουν την Ύδρα να ξεκινά με ένα μόνο κεφάλι.

Το πιο τρομακτικό χαρακτηριστικό της Ύδρας ήταν ότι αν της έκοβαν ένα κεφάλι, στη θέση του ξεφύτρωναν αμέσως άλλα δύο. Το δάγκωμά της ήταν επίσης δηλητηριώδες και θανατηφόρο. Το τέρας παρέμενε άτρωτο αν διατηρούσε έστω και ένα από τα κεφάλια του.

Αφού προσπάθησε να κόψει γρήγορα τα κεφάλια της χωρίς αποτέλεσμα, ο Ηρακλής κάλεσε τον ανιψιό του Ιόλαο να τον βοηθήσει. Κρατούσε έναν φλεγόμενο πυρσό και κάθε φορά που ο Ηρακλής έκοβε ένα κεφάλι, ο Ιόλαος τοποθετούσε τον πυρσό πάνω στο κούτσουρο, εμποδίζοντας τα δύο νέα κεφάλια να ξεφυτρώσουν. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι που κόπηκαν όλα τα κεφάλια και ο Ηρακλής μπόρεσε επιτέλους να σκοτώσει την Ύδρα.

Σκύλλα και Χάρυβδη

Αυτά τα δύο τέρατα είναι ένα ζευγάρι, που συναντάμε στις σελίδες της Οδύσσειας. Ζούσαν στις αντίθετες πλευρές μιας πολύ στενής θαλάσσιας ευθείας και προσεύχονταν στους ναυτικούς. Η Σκύλλα ήταν σκαρφαλωμένη πάνω στο βράχο. Είχε πολλά φιδίσια κεφάλια που έφταναν στα στενά για να μαζέψουν ναυτικούς από τα διερχόμενα πλοία.

Τα πλοία αναγκάστηκαν να πλεύσουν κοντά στη Σκύλλα εξαιτίας της Χάρυβδης: ενός τρομερού θαλάσσιου τέρατος που δεν βλέπουμε ποτέ, αλλά το οποίο δημιουργούσε μια τεράστια δίνη που ρουφούσε κάτω από ολόκληρο το πλοίο. Ο Οδυσσέας πλεύρισε στην ευθεία επιλέγοντας να αποφύγει τη Χάρυβδη και να περάσει γρήγορα από τη Σκύλλα, ώστε αυτή να μην προλάβει να μαζέψει τους ναύτες του. Παρ' όλα αυτά, η Σκύλλα έπιασε έξι.

Όταν έπρεπε να πλοηγηθεί ξανά στην ίδια ευθεία με μια σχεδία, αψηφά τη Χάρυβδη. Αν και επέζησε κρατώντας μια συκιά, έχασε τη σχεδία από το τέρας. Μόνο επειδή στη σχεδία δεν υπήρχε κανείς άλλος, η Χάρυβδη τον ξαναφτύνει και ο Οδυσσέας κατάφερε να σαλπάρει μακριά.

Οι Γκόργκονς

Οι Γοργόνες ήταν τρεις αδελφές, κόρες του Τυφώνα και της Εχίδνας. Τα ονόματά τους ήταν Σθενώ, Ευρυάλη και Μέδουσα. Η Μέδουσα, που είναι και η πιο διάσημη από τις τρεις, ήταν η μόνη από τις Γοργόνες που δεν ήταν αθάνατη.

Οι απεικονίσεις ποικίλλουν όσον αφορά το σώμα των Γοργόνων: μερικές τις απεικονίζουν να έχουν φιδίσιο σώμα από τη μέση και κάτω, αλλά οι περισσότερες τους δίνουν κανονικά ανθρωποειδή σώματα. Το κεφάλι των Γοργόνων είναι αυτό που τις έκανε τερατώδεις, τρομακτικές και θανατηφόρες. Είχαν μεγάλα μάτια, φίδια αντί για μαλλιά, μεγάλα στόματα με χαυλιόδοντες αγριογούρουνου, φρικτές κυλιόμενες γλώσσες και μερικές φορές ακόμη και γένια.

Το βλέμμα της Γοργόνας μπορούσε να μετατρέψει οποιονδήποτε σε πέτρα. Η Μέδουσα, η πιο διάσημη, σκοτώθηκε τελικά από τον ήρωα Περσέα, ο οποίος την πλησίασε με γυρισμένη την πλάτη και κοιτάζοντας σε έναν ειδικό καθρέφτη για να αποφύγει το απολιθωτικό της βλέμμα. Της έκοψε το κεφάλι ενώ κοιμόταν και το έβαλε σε ένα σάκο. Αργότερα πρόσφερε το κεφάλι στη θεά Αθηνά, η οποία το έβαλε στην ασπίδα της.

Σειρήνες

Οι Σειρήνες ήταν πλάσματα που έμοιαζαν με πουλιά. Αρχικά απεικονίζονταν να έχουν ολόκληρο το σώμα ενός πουλιού με το κεφάλι μιας όμορφης γυναίκας. Αργότερα, οι Σειρήνες απεικονίζονταν να έχουν τα πόδια ενός πουλιού ή ένα σώμα ψαριού από τον ομφαλό και κάτω. Μπορεί να έχουν ή να μην έχουν φτερά, ανάλογα με τον μύθο.

Οι Σειρήνες ζούσαν σε ένα μικρό νησί γεμάτο από προεξέχοντα βράχια και θαλάσσιες παγίδες. Παρέσυραν τους ναυτικούς με το θεϊκά δελεαστικό, σαγηνευτικό τραγούδι τους και τις μελωδικές φωνές τους. Οι ναυτικοί έπλεαν πολύ κοντά στο νησί και έσπαγαν το κύτος, με αποτέλεσμα να μείνουν εκεί. Μόλις έβγαιναν στην ακτή, οι Σειρήνες τους καταβρόχθιζαν.

Εξαιτίας αυτού, ο μόνος άνθρωπος που άκουσε το τραγούδι τους και επέζησε ήταν ο Οδυσσέας, ο οποίος έδωσε εντολή στους ναύτες του να τον δέσουν στο κατάρτι του πλοίου, ενώ αυτοί έφραζαν τα αυτιά τους με κερί για να μην ακούσουν το τραγούδι και ναυαγήσουν το πλοίο. Το πλοίο πέρασε με ασφάλεια και οι ναύτες αγνοούσαν τις εκκλήσεις του Οδυσσέα να τον απελευθερώσουν για να βουτήξει και να κολυμπήσει προς τις Σειρήνες.

Οι Άρπυιες

Οι Άρπυιες ήταν τέρατα με σώμα πουλιού και κεφάλι γυναίκας. Τα πρόσωπά τους ήταν χλωμά και "γεμάτα πείνα" και είχαν μακριά νύχια στα χέρια ή στα φτερά τους. Ήταν διαβόητα σκληρές και βίαιες, κλέβοντας τροφή ή ανθρώπους με τη μανία των άγριων ανέμων.

Επίσης, έπιαναν και παρέσυραν θνητούς που είχαν διαπράξει τρομερά εγκλήματα, μεταφέροντάς τους στις Ερινύες, τις θεές της εκδίκησης, για να τιμωρηθούν. Όποιος εξαφανιζόταν ξαφνικά, λέγεται ότι τον είχαν πάρει οι Άρπυιες.

Lamia

Η Λαμία ήταν κάποτε μια όμορφη βασίλισσα της Λυβίας. Ο Δίας είχε δεσμό μαζί της, προκαλώντας τη ζήλια και την οργή της Ήρας. Η Ήρα έκλεψε τα παιδιά που είχε κάνει με τον Δία και τα σκότωσε. Η θλίψη έκανε τη Λαμία να τρελαθεί. Μέσα στην τρέλα της, άρπαζε όποιο παιδί έβρισκε και το έτρωγε.

Όσο περισσότερα παιδιά καταβρόχθιζε τόσο πιο άσχημη γινόταν, μέχρι που μετατράπηκε σε ένα φρικτό φολιδωτό, φιδίσιο τέρας. Ο Δίας της έδωσε τη δύναμη της προφητείας και την ικανότητα να βγάζει τα μάτια της και να τα επανατοποθετεί κατά βούληση.

Αργότερα, η Λαμία έδωσε το όνομά της στο lamiai , δαιμονικά φανταστικά πνεύματα, μισά φίδια, μισά γυναίκες, που αποπλανούσαν νεαρούς άνδρες και στη συνέχεια τους καταβρόχθιζαν.

Η Σφίγγα

Η Σφίγγα ήταν ένα τέρας με σώμα λιονταριού, φτερά πουλιού και κεφάλι γυναίκας. Ήταν πολύ σοφή αλλά και πολύ σκληρή. Ζούσε δίπλα σε έναν δρόμο που οδηγούσε στην πόλη της Θήβας και σταματούσε τους περαστικούς, απαιτώντας τους να απαντήσουν στο αίνιγμά της.

Αν ο ταξιδιώτης απαντούσε στον γρίφο της, τότε τον άφηνε να περάσει, αν όχι, τον σκότωνε και τον έτρωγε. Το πρόβλημα ήταν ότι κανείς δεν κατάφερνε να της απαντήσει.

Ο Οιδίποδας ήταν ένας τέτοιος ταξιδιώτης που κατάφερε να λύσει το αίνιγμα της Σφίγγας. Μόλις το έκανε, εκμεταλλεύτηκε την έκπληξή της που ένας θνητός κατάφερε να το κάνει και τη σκότωσε.

Ο Πήγασος

Ο Πήγασος ήταν ένα πανέμορφο λευκό άλογο με γιγάντια λευκά φτερά. Ήταν πατέρας του Ποσειδώνα και γεννήθηκε από το αίμα της Μέδουσας όταν ο Περσέας της έκοψε το κεφάλι. Ο Πήγασος είναι εξαιρετικά έξυπνος και ευγενής. Δεν θα επιτρέψει σε κανέναν με ακάθαρτη καρδιά να τον καβαλήσει και μπορεί να δει μέσα από την απάτη.

Ο Πήγασος επέτρεψε στον ήρωα Βελλεροφόντη να τον καβαλήσει, ώστε να πετάξουν και να σκοτώσουν τη Χίμαιρα. Όταν όμως προσπάθησε να φτάσει στους θεούς στην κορυφή του Ολύμπου, έπεσε από την πλάτη του Πήγασου και σκοτώθηκε.

Οι φοράδες του Διομήδη

Γνωστά και ως φοράδες της Θράκης, αυτά τα τέσσερα άλογα ήταν ισχυρά, άγρια και ανεξέλεγκτα. Ήταν επίσης ανθρωποφάγα. Η γεύση της ανθρώπινης σάρκας τα ηρεμούσε αρκετά ώστε να μπορούν να ελεγχθούν, και ο γίγαντας Διομήδης τα τάιζε με ανθρώπους γι' αυτό το σκοπό.

Ο Ηρακλής είχε εντολή να τους συλλάβει ως μέρος των εργασιών του. Το έκανε αιχμαλωτίζοντας τον Διομήδη και ταΐζοντάς τον στα δικά του άλογα. Μετά από αυτό, τους έδεσε τα στόματα και τους πήγε στον Ευρυσθένη που του ανέθεσε τις εργασίες. Ο Ευρυσθένης τους χάρισε στην Ήρα.

Στυμφαλικά πουλιά

Τα πουλιά αυτά λέγεται ότι ήταν κατοικίδια του Άρη ή της Άρτεμης. Βρίσκονταν κοντά στην πόλη Στυμφαλίδα στην Αρκαδία. Είχαν χάλκινα ράμφη και φτερά από μέταλλο. Μπορούσαν επίσης να εκτοξεύουν αυτά τα μεταλλικά φτερά στους ανθρώπους και η κοπριά τους ήταν δηλητηριώδης. Πετούσαν σε σμήνη, έτρωγαν ανθρώπους και κατέστρεφαν τις καλλιέργειες μέχρι που ο Ηρακλής τα σκότωσε με βέλη που είχαν αγκυλωθεί με αίμα από τη σκοτωμένη Ύδρα στο πλαίσιο των εργασιών του.

Cerberus

Ο Κέρβερος ήταν γιος του Τυφώνα και ο φύλακας των πυλών του Κάτω Κόσμου. Ήταν ένας γιγάντιος σκύλος με τρία κεφάλια, γνωστός και ως κυνηγόσκυλο του Άδη. Αντί για ουρά είχε ένα φίδι και πολλά άλλα φίδια που φύτρωναν από τυχαία σημεία του σώματός του. Ο Κέρβερος φρόντιζε να μην αφήνει καμία ψυχή τον Κάτω Κόσμο και να μην εισέρχεται σε αυτόν κανένας ζωντανός θνητός.

Ο Ηρακλής αιχμαλώτισε τον Κέρβερο, με την άδεια του Άδη, στο πλαίσιο των εργασιών του. Ένας άλλος ήρωας, ο Ορφέας, κατάφερε να τον κάνει να κοιμηθεί παίζοντας θεϊκή μουσική.

Κένταυροι

Οι Κένταυροι ήταν άνθρωποι μισοί άνθρωποι, μισοί άλογα που ζούσαν στα βουνά της Θεσσαλίας. Βρίσκονταν σε συνεχή πόλεμο με τους Λαπίθους που βρίσκονταν εκεί κοντά, εξαιτίας της απόπειρας απαγωγής της βασίλισσας των Λαπίθων κατά τη διάρκεια ενός γαμήλιου συμποσίου.

Ένας από τους πιο διάσημους Κένταυρους ήταν ο Χείρωνας, ένας σοφός δάσκαλος και εξαιρετικός γιατρός που εκπαίδευσε τον Αχιλλέα. Ένας άλλος είναι ο Νέσσος, ο οποίος σκοτώθηκε από τον Ηρακλή και το δηλητηριασμένο αίμα του οδήγησε στο θάνατο του ίδιου του Ηρακλή.

Κύκλωπες

Οι Κύκλωπες ήταν μονόφθαλμοι γίγαντες που ήταν οι πρώτοι που κατοίκησαν τη γη. Ήταν άριστοι κτηνοτρόφοι και κυνηγοί και σφυρηλατούσαν καλά όπλα. Ήταν επίσης εξαιρετικά επιθετικοί και θανατηφόροι για όποιον πλησίαζε την περιοχή τους.

Ο Πολύφημος είναι ο πιο διάσημος Κύκλωπας που προσπάθησε να φάει τον Οδυσσέα και το πλήρωμά του όταν σταμάτησαν στο νησί του για να βρουν καταφύγιο. Ο Οδυσσέας τον ξεγέλασε δίνοντάς του δυνατό κρασί και στη συνέχεια τον τύφλωσε όταν κοιμόταν σε κατάσταση μέθης.

Ο Μινώταυρος

Ο Μινώταυρος ήταν ένα τέρας με κεφάλι ταύρου και γιγάντιο ανδρικό ανθρώπινο σώμα. Ήταν το προϊόν της τιμωρίας του Ποσειδώνα: Όταν έδωσε στον βασιλιά Μίνωα της Κρήτης έναν κατάλευκο ταύρο για να του θυσιάσει, ο βασιλιάς προσπάθησε να τον κρατήσει και να τον αντικαταστήσει με έναν άλλο ταύρο. Ο Ποσειδώνας κατάλαβε αυτή την προσπάθεια να τον ξεγελάσει και για εκδίκηση έκανε τη γυναίκα του Μίνωα, την Πασιφάη, να ερωτευτεί τον ταύρο.

Η Πασιφάη, απελπισμένη να ενωθεί με τον ταύρο, ζήτησε από τον Δαίδαλο να της φτιάξει μια στολή αγελάδας για να μπορέσει να πλησιάσει τον ταύρο. Από αυτή την ένωση προέκυψε ο Μινώταυρος. Ήταν ανθρωποφάγος και ασταμάτητος, οπότε ο Μίνωας ανέθεσε στον Δαίδαλο να φτιάξει τον Λαβύρινθο για να κατοικήσει ο Μινώταυρος. Τελικά, ο Μινώταυρος σκοτώθηκε από τον Θησέα που τόλμησε να μπει στον Λαβύρινθο για να τον σκοτώσει.

credits φωτογραφίας: Χίμαιρα του Αρέτσο, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Public domain, μέσω Wikimedia Commons

Δημοφιλείς ελληνικοί μύθοι

Οι 12 Θεοί του Ολύμπου

Το Οικογενειακό Δέντρο των Θεών και Θεών του Ολύμπου.

Τα καλύτερα βιβλία ελληνικής μυθολογίας για να διαβάσετε

Καλύτερες ταινίες ελληνικής μυθολογίας για να παρακολουθήσετε

Κακοί Θεοί της Ελληνικής Μυθολογίας