Το αρχαίο ελληνικό πάνθεον είναι μια από τις πιο γνωστές και δημοφιλείς μυθολογίες. Αρκετές ιστορίες έχουν εμπνευστεί από τους μύθους και τους θρύλους των Αρχαίων Ελλήνων. Ακόμη και σήμερα η ποπ κουλτούρα συνεχίζει να δημιουργεί έργα στη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο που είναι άμεσα επηρεασμένα από αυτό. Αλλά αν και αρκετοί θεοί όπως ο Δίας ή η Αθηνά ή ο Απόλλων είναι σχετικά απλοί, ο Άδης δεν είναι!

Ο Άδης είναι ο θεός του Κάτω Κόσμου, ο βασιλιάς των νεκρών. Και λόγω των σύγχρονων αντιλήψεών μας, ιδίως λόγω των επιρροών του Χριστιανισμού, οι σύγχρονοι αναγνώστες και συγγραφείς τείνουν να θεωρούν αυτόματα τον Άδη ως ένα είδος διαβόλου ή κακής θεότητας και το βασίλειό του τον Κάτω Κόσμο κάτι που θα μπορούσε να έχει επισκεφθεί ο Δάντης.

Αυτό, ωστόσο, δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια! Ο Άδης δεν έχει καμία σχέση με τον χριστιανικό Διάβολο ούτε με το βασίλειό του, την Κόλαση.

Και τι είναι την αλήθεια για τον Άδη; Ακολουθούν μερικά βασικά στοιχεία για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα!

14 διασκεδαστικά γεγονότα για τον Έλληνα θεό Άδη

Είναι ο μεγαλύτερος αδελφός

Ο Άδης είναι ο γιος του Κρόνου και της Ρέας, του βασιλιά και της βασίλισσας των Τιτάνων. Στην πραγματικότητα, είναι ο πρωτότοκος! Μετά από αυτόν, γεννήθηκαν τα αδέλφια του, ο Ποσειδώνας, η Εστία, η Ήρα, η Δήμητρα, ο Χείρωνας και ο Δίας.

Έτσι, ο Άδης είναι ο μεγαλύτερος αδελφός του Δία, του βασιλιά των θεών, και του Ποσειδώνα, του βασιλιά των θαλασσών!

Μπορεί επίσης να σας αρέσει: Οικογενειακό δέντρο των Ολύμπιων Θεών.

Ο μικρότερος αδελφός του τον έσωσε

Η ζωή του Άδη δεν ξεκίνησε πολύ καλά. Τη στιγμή που γεννήθηκε ο πατέρας του, ο Κρόνος, τον κατάπιε ολόκληρο από φόβο για μια προφητεία της Γαίας, της αρχέγονης θεάς της Γης και μητέρας του Κρόνου, ότι ένα από τα παιδιά του θα τον ανατρέψει και θα του κλέψει το θρόνο.

Καταβεβλημένος από το φόβο ότι θα έχανε την εξουσία του, ο Κρόνος βάλθηκε να φάει κάθε ένα από τα παιδιά του τη στιγμή που τα γέννησε η σύζυγός του Ρέα. Έτσι, μετά τον Άδη, πέντε από τα αδέλφια του ακολούθησαν στο στόμα του Κρόνου.

Κουρασμένη να γεννάει παιδιά αλλά να μην έχει κανένα να μεγαλώσει, η Ρέα αποφάσισε να πάει ενάντια στον Κρόνο όταν γεννήθηκε ο Δίας, ο μικρότερος. Μεταμφίεσε μια μεγάλη πέτρα σε νεογέννητο μωρό και το έδωσε στον Κρόνο ενώ έκρυψε τον Δία.

Όταν ο Δίας ήταν αρκετά μεγάλος, ξεσηκώθηκε εναντίον του πατέρα του. Με τη βοήθεια της Τιτάνας Μέτιδας, της θεάς της σοφίας, ο Δίας ξεγέλασε τον Κρόνο να πιει ένα φίλτρο που τον ανάγκασε να ξεράσει όλα τα παιδιά του.

Ο Άδης αναδύθηκε μαζί με τα αδέλφια του, που είχαν πλέον μεγαλώσει πλήρως, και ενώθηκε με τον Δία στον πόλεμο εναντίον των Τιτάνων.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει: Δημοφιλείς ιστορίες της ελληνικής μυθολογίας.

Πήρε το βασίλειό του μετά την Τιτανομαχία

Ο Κρόνος δεν θα εγκατέλειπε το θρόνο του χωρίς μάχη. Για την ακρίβεια, δεν θα εγκατέλειπε το θρόνο του στο Δία χωρίς πόλεμο, και αυτός ο πόλεμος ονομάστηκε "Τιτανομαχία", η μάχη των Τιτάνων.

Ο Δίας και τα αδέλφια του, συμπεριλαμβανομένου του Άδη, πολέμησαν εναντίον του Κρόνου και των άλλων Τιτάνων που κυβερνούσαν μαζί του. Μετά από έναν τεράστιο πόλεμο που διήρκεσε δέκα χρόνια, ο Δίας νίκησε και έγινε ο νέος βασιλιάς των θεών.

Μαζί με τον Άδη και τον Ποσειδώνα χώρισαν τον κόσμο σε ξεχωριστά βασίλεια. Ο Δίας πήρε τον ουρανό και τον αέρα, ο Ποσειδώνας τη θάλασσα, το νερό και τους σεισμούς και ο Άδης το βασίλειο των νεκρών, τον Κάτω Κόσμο.

Η γη θεωρούνταν κοινό κτήμα όλων των θεών, εκτός αν παρενέβαινε κάποιος από τους τρεις αδελφούς.

Δεν είναι ο θεός του θανάτου

Αν και ο Άδης είναι ο θεός των νεκρών, δεν είναι ο θεός του θανάτου. Αυτός είναι ο Θάνατος, ένας αρχέγονος φτερωτός θεός που ήταν ο δίδυμος του θεού του ύπνου, του Ύπνου. Ο Θάνατος είναι αυτός που σαρώνει για να πάρει την ψυχή και να προκαλέσει τον θάνατο ενός ατόμου και να γίνει μέλος του βασιλείου του Άδη.

Δεν είναι (πάντα) ένας από τους 12 Ολυμπιονίκες

Επειδή το βασίλειο του Άδη βρίσκεται τόσο μακριά από τον Όλυμπο, δεν θεωρείται πάντα ένας από τους 12 θεούς του Ολύμπου που ζουν ή περνούν τον περισσότερο χρόνο τους στα θεϊκά διαμερίσματα στην κορυφή του βουνού. Ο Άδης φαίνεται να είναι ικανοποιημένος με το να μένει στο βασίλειό του, όπου όλοι τελικά καταλήγουν.

Έχει ένα κατοικίδιο

Ο Άδης έχει έναν σκύλο, τον τερατώδη και γιγάντιο Κέρβερο, ο οποίος φυλάει τις πύλες του Κάτω Κόσμου και δεν επιτρέπει σε κανέναν να φύγει.

Ο Κέρβερος είχε τρία κεφάλια και την ουρά ενός φιδιού και ήταν απόγονος των τεράτων Εχίδνα και Τυφώνα.

Υπάρχουν πολλές προσπάθειες να αναλυθεί τι σημαίνει το όνομα του Κέρβερου, αλλά καμία από αυτές δεν έχει αποκτήσει κοινή συναίνεση. Μεταξύ των πιο διαδεδομένων, ωστόσο, είναι ότι το όνομα του Κέρβερου σημαίνει "στικτός" ή "μεγαλόσωμος".

Δείτε: Ζωικά σύμβολα των Ελλήνων θεών.

Έχει μια σύζυγο, την Περσεφόνη

Ο μύθος για το πώς ο Άδης πήρε την Περσεφόνη για σύζυγό του είναι ίσως ο πιο διάσημος μύθος γι' αυτόν.

Η Περσεφόνη ήταν κόρη του Δία και της Δήμητρας, της θεάς της άνοιξης και της συγκομιδής. Ο Άδης την είδε και την ερωτεύτηκε, οπότε πήγε στον Δία για να ζητήσει το χέρι της σε γάμο.

Ο Δίας ήταν υπέρ, αλλά φοβόταν ότι η Δήμητρα δεν θα συμφωνούσε ποτέ στον αγώνα, επειδή ήθελε να κρατήσει την κόρη της μαζί της. Έτσι πρότεινε στον Άδη να την απαγάγει.

Έτσι, μια μέρα, η Περσεφόνη βρέθηκε σε ένα όμορφο λιβάδι όταν είδε το πιο όμορφο λουλούδι. Μερικοί μύθοι λένε ότι το λουλούδι ήταν ασφόδελος. Μόλις η Περσεφόνη πλησίασε, η γη διαιρέθηκε και από μέσα της εμφανίστηκε ο Άδης με το άρμα του και παρέσυρε την Περσεφόνη στον Άδη.

Όταν η Δήμητρα συνειδητοποίησε ότι η Περσεφόνη είχε εξαφανιστεί, την έψαχνε παντού χωρίς αποτέλεσμα. Κανείς δεν ήξερε τι της είχε συμβεί. Τελικά, ο Ήλιος, ο θεός του ήλιου που βλέπει τα πάντα, της είπε τι είχε συμβεί. Η Δήμητρα ήταν τόσο συντετριμμένη που σταμάτησε να ασχολείται με τα καθήκοντά της.

Ο χειμώνας ήρθε στη χώρα και τα πάντα πέθαναν κάτω από το βαρύ χιόνι. Ο Δίας έστειλε τότε τον Ερμή στον Κάτω Κόσμο για να πει στον Άδη το πρόβλημα. Ο Άδης συμφώνησε να επιτρέψει στην Περσεφόνη να επιστρέψει για να δει τη μητέρα της. Μέχρι τότε αυτός και η Περσεφόνη είχαν ήδη παντρευτεί και εκείνος υποσχέθηκε για άλλη μια φορά να της είναι καλός σύζυγος.

Πριν επιστρέψει η Περσεφόνη, φοβούμενη ότι η Δήμητρα δεν θα την άφηνε ποτέ να επιστρέψει στο βασίλειό της, πρόσφερε στην Περσεφόνη σπόρους ροδιού, τους οποίους η Περσεφόνη έφαγε.

Όταν η Δήμητρα πήρε πίσω την Περσεφόνη, η χαρά και η ευτυχία της έκαναν την άνοιξη να έρθει και πάλι. Για ένα καλό διάστημα, μητέρα και κόρη ξανασμίξανε. Αλλά τότε, η Δήμητρα συνειδητοποίησε ότι η Περσεφόνη είχε φάει τους σπόρους του ροδιού, που την έδεναν στον κάτω κόσμο, επειδή ήταν τροφή από τον κάτω κόσμο.

Φοβούμενος ότι η γη μπορεί να πεθάνει ξανά, ο Δίας έκλεισε μια συμφωνία μαζί της. Η Περσεφόνη θα περνούσε το ένα τρίτο του χρόνου στον κάτω κόσμο, το ένα τρίτο με τη μητέρα της και το ένα τρίτο θα έκανε ό,τι ήθελε. Άλλοι μύθοι λένε ότι το μισό χρόνο ήταν με τον Άδη και το άλλο μισό με τη Δήμητρα. Αυτή η συμφωνία εξηγεί τις εποχές, καθώς ο χειμώνας έρχεται όταν η Περσεφόνη είναι στον κάτω κόσμο και η Δήμητρα είναι πάλι λυπημένη.

Έχει παιδιά

Αν και κάποιοι πιστεύουν ότι ο Άδης ήταν στείρος, αφού είναι ο θεός των νεκρών, αυτό δεν είναι αλήθεια. Έχει πολλά παιδιά, ανάλογα με το μύθο, αλλά αυτά που καθιερώθηκαν είναι η Μελίνοη, η θεά/νύμφη του κατευνασμού των θεών, ο Ζαγρεύς, ένας ισχυρός θεός του κάτω κόσμου, η Μακαρία, θεά του ευλογημένου θανάτου, και μερικές φορές ο Πλούτος, θεός του πλούτου και οι Ερινύες, θεές της εκδίκησης.

Αυτός και η σύζυγός του είναι ίσοι

Ως σύζυγος του Άδη, η Περσεφόνη έγινε βασίλισσα των νεκρών και του Κάτω Κόσμου. Συχνά είναι εκείνη που παίρνει πρωτοβουλίες στους μύθους και όχι ο Άδης. Γενικά απεικονίζονται ως ένα αγαπημένο ζευγάρι που μένει πιστό ο ένας στον άλλο, κάτι σπάνιο μεταξύ των Ελλήνων θεών.

Υπήρξε μόνο μια φορά που ο Άδης μπήκε σε πειρασμό με μια άλλη γυναίκα, τη Μίνθη, και η Περσεφόνη τη μετέτρεψε σε φυτό μέντας. Ορισμένοι μύθοι αναφέρουν και μια δεύτερη, τη Λεύκη, την οποία η Περσεφόνη μετέτρεψε σε λεύκα, αλλά μόνο αφού έζησε τη ζωή της, προς τιμήν του Άδη.

Το ίδιο ισχύει και για την Περσεφόνη- την πλησίασε μόνο ένας άντρας, ο αδελφός του Θησέα, ο Πυρίθους, τον οποίο ο Άδης τιμώρησε για πάντα στα Τάρταρα. Ένας άλλος μύθος τη θέλει να έχει ερωτευτεί τον Άδωνη, τον οποίο ανέθρεψε στον Κάτω Κόσμο, αλλά ο Άδης ποτέ δεν παίρνει θέμα με αυτό, όπως ακριβώς η Περσεφόνη με τον Λεύκη.

Το βασίλειό του είναι τεράστιο και ποικίλο

Ο Κάτω Κόσμος, που κατά καιρούς αποκαλείται και "Άδης", είναι ένας απέραντος τόπος με πολλές διαφορετικές περιοχές. Δεν είναι κόλαση ούτε τόπος τιμωρίας. Είναι απλώς ο τόπος όπου πηγαίνουν οι θνητοί όταν πεθαίνουν.

Ο Κάτω Κόσμος χωριζόταν σε τρεις μεγάλες περιοχές: τα Ασφοδελικά Πεδία, τα Ηλύσια Πεδία και τα Τάρταρα.

Στα Πεδία Ασφοδέλου πήγαιναν οι περισσότεροι άνθρωποι. γίνονταν σκιές, πνευματικές εκδοχές των προσώπων που ήταν στη ζωή τους, και περιπλανιόντουσαν εκεί.

Στα Ηλύσια Πεδία πήγαιναν οι ιδιαίτερα ηρωικοί, καλοί ή ενάρετοι άνθρωποι. Ήταν φωτεινά μέρη γεμάτα ομορφιά, μουσική, ευθυμία και κέφι. Οι νεκροί που μπορούσαν να εισέλθουν εδώ είχαν μια ζωή γεμάτη ευδαιμονία και ευτυχισμένη δραστηριότητα. Αυτό είναι το πιο κοντινό στον χριστιανικό παράδεισο.

Στα Τάρταρα, από την άλλη πλευρά, πήγαιναν οι ιδιαίτερα κακοί άνθρωποι. Για να καταλήξει κάποιος στα Τάρταρα, έπρεπε να έχει διαπράξει στη ζωή του σοβαρές φρικαλεότητες ή προσβολές προς τους θεούς. Στα Τάρταρα, ένα φρικτά μαύρο και κρύο μέρος, επιβάλλονταν μόνο τιμωρίες.

Ο κάτω κόσμος χωριζόταν από τον κόσμο των ζωντανών από τον ιερό ποταμό Στύγα. Τα νερά του προκαλούσαν δέος ακόμη και στους θεούς, οι οποίοι μπορούσαν να δεσμευτούν με όρκο, αν έδιναν τον όρκο με τα νερά της Στύγας.

Υπήρχαν πολλές είσοδοι στον κάτω κόσμο, συνήθως από σπηλιές.

Του αρέσει η ειρήνη και η ισορροπία

Αν και φοβόταν επειδή ήταν βασιλιάς των νεκρών, ο Άδης παρουσιάζεται ως ένας καλοκάγαθος κυβερνήτης με πολλή συμπόνια. Τον ενδιαφέρει να διατηρήσει την ισορροπία και την ειρήνη στο βασίλειό του και συχνά συγκινείται από τα δεινά των θνητών.

Υπάρχουν αρκετοί μύθοι όπου αυτός και η Περσεφόνη δίνουν ευκαιρίες στις θνητές ψυχές να επιστρέψουν στη γη των ζωντανών. Μερικά παραδείγματα είναι η Ευρυδίκη, η ερωμένη του Ορφέα, ο Σίσυφος, ο Άδμητος και η Άλκηστις και πολλοί άλλοι.

Η μόνη φορά που ο Άδης εξοργίζεται είναι όταν κάποιοι προσπαθούν να τον εξαπατήσουν ή να ξεφύγουν από τον θάνατο ή να αποδράσουν χωρίς την άδειά του.

Ένα από τα ονόματά του είναι "Zeus Katachthonios"

Το όνομα σημαίνει ουσιαστικά "Δίας του Κάτω Κόσμου", επειδή ήταν απόλυτος βασιλιάς και αφέντης στον Κάτω Κόσμο, το μεγαλύτερο από όλα τα βασίλεια, αφού όλοι καταλήγουν τελικά εκεί.

Έχει ένα μαγικό καπέλο (ή κράνος)

Ο Άδης έχει ένα καπέλο ή κράνος που σε κάνει αόρατο όταν το φοράς, ακόμα και στους άλλους θεούς. Ονομάστηκε επίσης "το σκυλόδερμα του Άδη". Λέγεται ότι το πήρε από τον Ουρανό Κύκλωπα, μαζί με τον Δία που πήρε την αστραπή του και τον Ποσειδώνα την τρίαινά του για να πολεμήσουν στην Τιτανομαχία.

Ο Άδης έχει δανείσει αυτό το καπέλο σε άλλους θεούς, όπως η Αθηνά και ο Ερμής, αλλά και σε κάποιους ημίθεους, όπως ο Περσέας.

Τα ονόματά του και της Περσεφόνης δεν αναφέρθηκαν

Οι αρχαίοι Έλληνες απέφευγαν να αποκαλούν τον Άδη ή την Περσεφόνη με το όνομά τους, φοβούμενοι ότι θα τραβούσαν την προσοχή τους και θα προσκαλούσαν έναν ταχύτερο θάνατο. Αντ' αυτού, χρησιμοποιούσαν ψευδώνυμα και περιγραφικά στοιχεία για να αναφέρονται σε αυτούς. Για παράδειγμα, ο Άδης ονομαζόταν aidoneus ή βοηθοί που σημαίνει "το αόρατο", ή polydectes που σημαίνει "ο δέκτης των πολλών". Η Περσεφόνη ονομαζόταν kore που σημαίνει "παρθένα" αλλά και "κόρη". Την αποκαλούσαν επίσης despoina που σημαίνει "η ευγενής κυρία" ή "ευγενής κόρη" ή η χλωμή βασίλισσα .