Starożytny grecki panteon jest jedną z najbardziej znanych i popularnych mitologii. Wiele historii zostało zainspirowanych mitami i legendami starożytnych Greków. Nawet dziś popkultura tworzy dzieła literackie i filmowe, które są pod jej bezpośrednim wpływem. Ale chociaż kilku bogów, takich jak Zeus, Atena czy Apollo, jest stosunkowo prostych, Hades nie jest!

Hades jest bogiem podziemi, królem zmarłych, a z powodu naszych współczesnych rozważań, zwłaszcza ze względu na wpływy chrześcijaństwa, współcześni czytelnicy i autorzy mają tendencję do automatycznego postrzegania Hadesa jako jakiegoś rodzaju diabła lub złego bóstwa, a jego królestwa jako podziemi, które Dante mógł odwiedzić.

Hades w niczym nie przypomina chrześcijańskiego diabła, a jego królestwo nie jest piekłem.

Więc co jest Prawda o Hadesie? Oto kilka podstawowych faktów, które wyjaśnią ci sytuację!

14 zabawnych faktów o greckim bogu Hadesie

Jest najstarszym bratem

Hades jest synem Cronusa i Rhei, króla i królowej tytanów. W rzeczywistości jest pierworodnym! Po nim urodziło się jego rodzeństwo: Posejdon, Hestia, Hera, Demeter, Chiron i Zeus.

Tak więc Hades jest starszym bratem Zeusa, króla bogów, i Posejdona, króla mórz!

Może ci się również spodobać: Drzewo genealogiczne bogów olimpijskich.

Uratował go jego najmłodszy brat

Życie Hadesa nie zaczęło się zbyt dobrze. W chwili narodzin jego ojciec, Cronus, połknął go w całości w obawie przed przepowiednią Gai, pierwotnej bogini Ziemi i matki Cronusa, że jedno z jego dzieci obali go i ukradnie jego tron.

Ogarnięty strachem, że straci swoją moc, Cronus postanowił zjeść każde ze swoich dzieci, gdy tylko jego żona Rhea je urodziła. Tak więc po Hadesie pięcioro jego rodzeństwa podążyło przełykiem Cronusa.

Zmęczona rodzeniem dzieci, ale nie mająca żadnego do wychowania, Rhea zdecydowała się wystąpić przeciwko Cronusowi, gdy urodził się najmłodszy Zeus. Przebrała duży kamień za noworodka i dała go Cronusowi, podczas gdy ona ukryła Zeusa.

Kiedy Zeus był wystarczająco dorosły, wystąpił przeciwko swojemu ojcu. Z pomocą tytana Metisa, bogini mądrości, Zeus podstępem zmusił Cronusa do wypicia eliksiru, który zmusił go do zwymiotowania wszystkich swoich dzieci.

Hades pojawił się wraz ze swoim rodzeństwem, teraz w pełni dorosłym, i dołączył do Zeusa w wojnie przeciwko tytanom.

Może Ci się również spodobać: Popularne historie z mitologii greckiej.

Otrzymał swoje królestwo po Tytanomachii

Cronus nie oddałby tronu bez walki. W rzeczywistości nie oddałby tronu Zeusowi bez wojny, a wojna ta została nazwana "Titanomachią", bitwą tytanów.

Zeus i jego rodzeństwo, w tym Hades, walczyli przeciwko Cronusowi i innym Tytanom rządzącym wraz z nim. Po ogromnej wojnie, która trwała dziesięć lat, Zeus wygrał i został nowym królem bogów.

Wraz z Hadesem i Posejdonem podzielili świat na oddzielne królestwa: Zeusowi przypadło niebo i powietrze, Posejdonowi - morze, woda i trzęsienia ziemi, a Hadesowi - królestwo zmarłych, podziemia.

Ziemia była uważana za wspólną własność wszystkich bogów, chyba że jeden z trzech braci interweniował.

On nie jest bogiem śmierci

Chociaż Hades jest bogiem zmarłych, nie jest on bogiem śmierci. Jest nim Thanatos, pierwotny skrzydlaty bóg, który był bliźniakiem boga snu, Hypnosa. Thanatos jest tym, który zstępuje, aby zabrać duszę i sprawić, że dana osoba umrze i stanie się członkiem królestwa Hadesa.

Nie jest (zawsze) jednym z 12 olimpijczyków

Ponieważ królestwo Hadesa znajduje się tak daleko od Olimpu, nie zawsze jest on uważany za jednego z 12 bogów olimpijskich, którzy mieszkają lub spędzają większość czasu w boskich kwaterach na szczycie góry. Hades wydaje się zadowolony z pozostania w swoim królestwie, gdzie wszyscy w końcu trafiają.

Ma zwierzę domowe

Hades ma psa, potwornego i gigantycznego Cerbera. Cerber strzeże bram Podziemi, nie pozwalając nikomu wyjść.

Cerber miał trzy głowy i ogon węża. Był potomkiem potworów Echidny i Tyfona.

Istnieje wiele prób analizy znaczenia imienia Cerber, ale żadna z nich nie zyskała powszechnej zgody. Wśród najbardziej rozpowszechnionych jest jednak to, że imię Cerber oznacza "cętkowany" lub "rosły".

Sprawdź: Zwierzęce symbole greckich bogów.

Ma żonę, Persefonę

Mit o tym, jak Hades dostał Persefonę za żonę, jest prawdopodobnie najbardziej znanym mitem o nim.

Persefona była córką Zeusa i Demeter, bogini wiosny i żniw. Hades zobaczył ją i zakochał się w niej, więc udał się do Zeusa, aby poprosić o jej rękę.

Zeus był jak najbardziej za, ale obawiał się, że Demeter nigdy nie zgodzi się na pojedynek, ponieważ chciała zatrzymać córkę przy sobie. Zasugerował więc Hadesowi, aby ją porwał.

Pewnego dnia Persefona znalazła się na pięknej łące, gdzie ujrzała najpiękniejszy kwiat. Niektóre mity mówią, że kwiatem tym był asfodel. Gdy tylko Persefona zbliżyła się do niego, ziemia rozstąpiła się, a z jej wnętrza wyłonił się Hades w swoim rydwanie i zabrał Persefonę do Hadesu.

Kiedy Demeter zdała sobie sprawę, że Persefona zniknęła, szukała jej wszędzie bezskutecznie. Nikt nie wiedział, co się z nią stało. W końcu Helios, bóg słońca, który widzi wszystko, powiedział jej, co się stało. Demeter była tak zdruzgotana, że przestała dbać o swoje obowiązki.

Nadeszła zima i wszystko zginęło pod ciężkim śniegiem. Zeus wysłał Hermesa do podziemi, aby powiedział Hadesowi o problemie. Hades zgodził się pozwolić Persefonie wrócić do matki. Do tego czasu on i Persefona już się pobrali, a on ponownie obiecał być dla niej dobrym mężem.

Zanim Persefona wróciła, obawiając się, że Demeter nigdy nie pozwoli jej wrócić do swojego królestwa, zaoferował Persefonie nasiona granatu, które Persefona zjadła.

Kiedy Demeter odzyskała Persefonę, jej radość i szczęście sprawiły, że wiosna znów nadeszła. Przez jakiś czas matka i córka były zjednoczone. Ale potem Demeter zdała sobie sprawę, że Persefona zjadła nasiona granatu, które związały ją ze światem podziemnym, ponieważ było to jedzenie ze świata podziemnego.

Przestraszony, że ziemia może ponownie umrzeć, Zeus zawarł z nią umowę. Persefona miała spędzać jedną trzecią roku w podziemiach, jedną trzecią z matką, a jedną trzecią robić, co jej się podoba. Inne mity mówią, że połowa roku była z Hadesem, a druga połowa z Demeter. Ten układ wyjaśnia pory roku, ponieważ zima nadchodzi, gdy Persefona jest w podziemiach, a Demeter znów jest smutna.

Ma dzieci

Chociaż niektórzy uważają, że Hades był bezpłodny, ponieważ jest bogiem zmarłych, nie jest to prawdą. Ma kilkoro dzieci, w zależności od mitu, ale te ustalone to Melinoe, bogini / nimfa uspokojenia bogów, Zagreus, silny bóg podziemnego świata, Macaria, bogini błogosławionej śmierci, a czasem Plutus, bóg bogactwa i Erinyes, boginie zemsty.

On i jego żona są równi

Jako żona Hadesa, Persefona stała się królową zmarłych i podziemnego świata. Często to ona przejmuje inicjatywę w mitach, a nie Hades. Ogólnie rzecz biorąc, są przedstawiani jako kochająca się para, która pozostaje lojalna wobec siebie, co jest rzadkością wśród greckich bogów.

Tylko raz Hades był kuszony przez inną kobietę, Minthe, a Persefona zamieniła ją w miętę. Niektóre mity wspominają również o drugiej, Leuke, którą Persefona zamieniła w topolę, ale dopiero po tym, jak przeżyła swoje życie na cześć Hadesa.

To samo dotyczy Persefony - została zaczepiona tylko przez jednego mężczyznę, brata Tezeusza, Pirithousa, którego Hades na zawsze ukarał w Tartarze. Inny mit chce, aby zakochała się w Adonisie, którego wychowała w podziemiach, ale Hades nigdy nie kwestionuje tego, podobnie jak Persefona z Leukiem.

Jego królestwo jest rozległe i różnorodne

Świat podziemny, czasami nazywany również "hadesem", to rozległe miejsce z kilkoma różnymi obszarami. Nie jest to piekło ani miejsce kary, a jedynie miejsce, do którego śmiertelnicy trafiają po śmierci.

Świat podziemny był podzielony na trzy główne obszary: Pola Asfodelowe, Pola Elizejskie i Tartar.

Pola Asphodel były miejscem, do którego udawała się większość ludzi, którzy stawali się cieniami, duchowymi wersjami osób, którymi byli za życia, i wędrowali tam.

Pola Elizejskie były miejscem, do którego udawali się szczególnie bohaterscy, dobrzy lub cnotliwi ludzie. Były to jasne miejsca pełne piękna, muzyki, wesołości i radości. Zmarli, którzy mogli tu wejść, mieli życie pełne błogości i szczęśliwej aktywności. Jest to najbliższe chrześcijańskiemu niebu.

Tartar, z drugiej strony, był miejscem, do którego trafiali szczególnie źli ludzie. Aby skończyć w Tartarze, za życia trzeba było popełnić poważne okrucieństwa lub obrazić bogów. W Tartarze, okropnie czarnym i zimnym miejscu, wymierzano tylko kary.

Świat podziemny był oddzielony od świata żywych świętą rzeką Styks, której wody budziły respekt nawet wśród bogów, którzy mogli zostać związani przysięgą, jeśli złożyli przysięgę na wody Styksu.

Istniało kilka wejść do podziemi, zwykle z jaskiń.

Lubi spokój i równowagę

Hades, choć budzący strach jako król umarłych, jest przedstawiany jako łagodny władca z dużą dozą współczucia. Zależy mu na utrzymaniu równowagi i pokoju w swoim królestwie i często jest poruszony trudną sytuacją śmiertelników.

Istnieje kilka mitów, w których on i Persefona dają śmiertelnym duszom szansę na powrót do krainy żywych. Niektóre przykłady to Eurydyka, kochanka Orfeusza, Syzyf, Admetus i Alcestis i wiele innych.

Jedynym momentem, w którym Hades wpada w gniew, jest próba oszukania go lub wymknięcia się śmierci lub próba ucieczki bez jego zgody.

Jednym z jego imion jest "Zeus Katachthonios"

Nazwa ta w zasadzie oznacza "Zeus Podziemi", ponieważ był on absolutnym królem i władcą Podziemi, największego ze wszystkich królestw, ponieważ każdy w końcu tam trafia.

Ma magiczną czapkę (lub hełm)

Hades ma czapkę lub hełm, który czyni go niewidzialnym, nawet dla innych bogów. Nazywano go również "psią skórą Hadesa". Mówi się, że otrzymał go od Cyklopa Uranosa, gdy Zeus otrzymał piorun, a Posejdon trójząb, aby walczyć w Titanomachii.

Hades pożyczył tę czapkę innym bogom, takim jak Atena i Hermes, ale także niektórym półbogom, takim jak Perseusz.

Imiona jego i Persefony nie zostały wymienione

Starożytni Grecy unikali nazywania Hadesa lub Persefony po imieniu, obawiając się, że przyciągną ich uwagę i spowodują szybszą śmierć. Zamiast tego używali monikonów i deskrypcji, aby się do nich odnosić. Na przykład Hades był nazywany aidoneus lub pomocnicy co oznacza "niewidzialne", lub polidekty co oznacza "odbiorca wielu". Persefona była nazywana kore co oznacza "panna", ale także "córka". Nazywano ją również despoina co oznacza "szlachetną damę" lub "szlachetną pannę" lub blada królowa .