গ্ৰীচৰ এক চহকী আৰু দীঘলীয়া ইতিহাস আছে যি কেইবা সহস্ৰাব্দ বিস্তৃত। এই কেইবাটাও শতিকাৰ ভিতৰত ইতিহাসৰ বহু অংশ, বহুতো পৌৰাণিক কাহিনী আৰু অগণন সাম্প্ৰদায়িক অভিজ্ঞতা আছে যিবোৰ গ্ৰীকসকলে জাতি হিচাপে ভাগ কৰে আৱেগবোৰ নিহিত হৈ থকা গভীৰ, অন্তৰ্নিহিত ঠাইত। এই অভিজ্ঞতা আৰু ইতিহাসেই আজি আধুনিক গ্ৰীচক ৰঞ্জিত কৰা অনন্য সংস্কৃতিটোক গঢ় দিছে।

এই সংস্কৃতিৰ অৰ্থ কেৱল প্ৰাচীন কালৰ বিখ্যাত পূৰ্বপুৰুষসকলক সন্মান আৰু গৌৰৱ কৰাই নহয় যিয়ে আমি কোৱা “the... পশ্চিমীয়া সভ্যতা” আজি। ই হৈছে প্ৰাচীন বা মধ্যযুগীয় যুগৰ শিপা থকা ৰীতি-নীতিৰ জৰিয়তে জীয়াই থকা আৰু জীয়াই থকা ইতিহাস আৰু অতীতৰ অভিজ্ঞতাক জীয়াই থকা, উশাহ লোৱা।

গ্ৰীকসকলৰ কিছুমান মৌলিক ৰীতি-নীতি জানিলে আপুনি ভ্ৰমণ কৰাৰ সময়ত আপোনাৰ অভিজ্ঞতা বহু পৰিমাণে বৃদ্ধি পাব পাৰে , বিশেষকৈ যিহেতু সেই ৰীতি-নীতিসমূহৰ বহুখিনি কেৱল যথেষ্ট নিষ্ঠাৰে পালন কৰাই নহয়, বহু গ্ৰীকে তেওঁলোকৰ আকস্মিক দৈনন্দিন ভাষণত ইয়াৰ ইংগিতও দিয়ে!

তেওঁলোকে কি কথা কৈছে জানিবলৈ, আৰু আপোনাৰ সময়খিনি সৰ্বোত্তমভাৱে উপভোগ কৰিবলৈ গ্ৰীচ, ইয়াত আপুনি জনা উচিত কিছুমান গুৰুত্বপূৰ্ণ গ্ৰীক পৰম্পৰা উল্লেখ কৰা হৈছে!

9 গ্ৰীচৰ জনপ্ৰিয় পৰম্পৰা

প্ৰত্যেকৰে জন্মদিন থাকে যিটো তেওঁলোকে পালন কৰে, কিন্তু গ্ৰীকসকলৰো নাম দিৱস থাকে! গ্ৰীকসকলৰ অধিকাংশই অৰ্থডক্স গ্ৰীক গীৰ্জাৰ এজন সন্তৰ নামেৰে নামকৰণ কৰা হৈছে। মাৰিয়া, জিঅৰ্গছ (জৰ্জ), ইয়ানিছ আদি সন্তসকলৰ নাম(জন), দিমিট্ৰি, আন্না আদি বহুতো গ্ৰীকসকলৰ মাজত অতি প্ৰচলিত। এই সন্তসকলক যিদিনা উদযাপন কৰা হয় (সাধাৰণতে তেওঁলোকৰ মৃত্যু বা শ্বহীদ বাৰ্ষিকী বা স্মৃতিচাৰণ) সেইদিনা তেওঁলোকৰ নামৰ লোকসকলৰ নাম দিৱস থাকে।

নাম দিৱস দ্বিতীয় জন্মদিন: উদযাপন কৰাজনক উপহাৰ দিয়া হয়, সমাৱেশ আৰু পাৰ্টিৰ ব্যৱস্থা কৰা হয়, আৰু ভাল কামনাক গ্ৰীচত সামাজিক প্ৰট'কলৰ এটা প্ৰধান বস্তু বুলি গণ্য কৰা হয়: ইমানেই যে এনেকুৱা এপ আছে যিয়ে মানুহক ৰোল ইন কৰাৰ সময়ত নাম দিৱসৰ কথা সোঁৱৰাই দিয়ে, গতিকে কোনেও অন্ততঃ ফোন কৰি তেওঁলোকৰ বাবে তেওঁলোকৰ শ্ৰেষ্ঠ কামনা কৰিবলৈ পাহৰি নাযায় বন্ধু, সহকৰ্মী বা আত্মীয় যিয়ে উদযাপন কৰি আছে।

নাম দিৱস এটা বস্তু হোৱাৰ কাৰণটো মধ্যযুগীয় যুগৰ পৰাই, যেতিয়া নাম দিয়াৰ এটা কিছু যাদুকৰী দিশ আছিল: বিশ্বাস কৰা হৈছিল যে যিটো নাম দিয়া হৈছিল তেওঁলোকৰ ভাগ্য আৰু মংগলত যথেষ্ট প্ৰভাৱ পেলাব। এজন সাধুৰ নাম দিয়াটো মূলতঃ সেই সাধুজনক কেঁচুৱাটোৰ পৃষ্ঠপোষক সাধু কৰি তোলা আছিল, প্ৰশ্ন কৰা সাধুজনৰ প্ৰতি কেঁচুৱাটোক আকস্মিকভাৱে সমৰ্পিত কৰা। প্ৰায়ে শিশুটিয়ে যিজন সাধুৰ নাম কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে, তেওঁৰ গুণলৈ উঠিবলৈ কাম কৰিব বুলি আশা কৰা হৈছিল। ফলত যেতিয়া সাধুজনক উদযাপন কৰা হয়, তেতিয়া তেওঁৰ নাম কঢ়িয়াই অনা লোকসকলো উদযাপন কৰা হয়।

মাৰ্চ ব্ৰেচলেট (মাৰ্টিছ)

যেতিয়া মাৰ্চ মাহৰ ৰোল ইন হয়, গ্ৰীকসকলে (বিশেষকৈ যুৱক-যুৱতীসকলে) ‘মাৰ্টিছ’ পিন্ধে: বগা আৰু ৰঙা ৰঙৰ আন্তঃসংলগ্ন ডোঙাৰে নিৰ্মিত ব্ৰেচলেট। ‘মাৰ্টিছ’ই সুৰক্ষা দিয়াৰ কথা...সূৰ্য্যৰ জুইকুৰাৰ পৰা পৰিধান কৰা ব্যক্তি। আগৰ কালত ই সাধাৰণতে ৰোগৰ পৰা ৰক্ষা কৰে বুলি ভবা হৈছিল। বগা ৰঙে বিশুদ্ধতাৰ প্ৰতীক আৰু ৰঙা ৰংটোৱে জীৱনৰ প্ৰতি আনন্দ আৰু উত্তেজনাৰ প্ৰতীক।

পিন্ধাজনে ফুলি থকা গছ বা প্ৰথম ফুল ফুলা ফুল দেখিলেহে মাৰ্টিছ ব্ৰেচলেটটো খুলিব লাগে। তাৰ পিছত তেওঁলোকে দেখা গছজোপাত বা ওচৰৰ ব্ৰেচলেটটো ফুলি থকা ফুলৰ লগত বান্ধি দিয়ে।

মাৰ্চ মাহৰ পৰা সুৰক্ষাৰ প্ৰয়োজন কিয়? কাৰণ গ্ৰীক ভাষাত কোৱাৰ দৰে “দুষ্ট মাৰ্চ ফ্লাই আৰু জ্বলি যাব”: মাৰ্চৰ বতৰ অতি ৰূপহী, যিবোৰ দিন গ্ৰীষ্মৰ দৰে অনুভৱ কৰিব পাৰে (জ্বলি থকা) আৰু দিনবোৰ বতাহ আৰু ধুমুহাৰ সৈতে অতি ঠাণ্ডা আৰু ধ্বংসাত্মক হ’ব পাৰে (ফ্লেয়িং)।

ব্ৰেচলেটটোৱে অন্ততঃ জ্বলোৱাৰ পৰা সুৰক্ষা দিয়াৰ কথা! বসন্ত সঁচাকৈয়ে আহিলে ইয়াৰ প্ৰয়োজন নাই, যাৰ বাবে আপুনি ব্ৰেচলেটটো খুলি গছজোপাত ওলোমাই থ'ব লাগে যিয়ে আহিবলগীয়া উষ্ণ, শান্ত দিনবোৰৰ আগজাননী দিয়ে।

... মে’ মালা

মে’ মাহত বসন্ত আৰু গ্ৰীষ্মকালৰ উদযাপন সঁচাকৈয়ে ঠাই লয়। মে' মাহৰ প্ৰথম দিনটোত প্ৰাচীন কালৰ পৰাই চলি থকা এটা পৰম্পৰা সংঘটিত হয়, প্ৰাচীন গ্ৰীক উদযাপন “এন্থেষ্টেৰিয়া”, যিটো প্ৰাচীন গ্ৰীক ফুলৰ উৎসৱ আছিল, ইয়াৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ পূৰ্বপুৰুষ: মে' মালা।

মে মালা হৈছে পৰম্পৰাগতভাৱে প্ৰতিটো ঘৰৰ কণমানি ছোৱালীয়ে ভোৰভোৰাই ছিঙি লোৱা বনৰীয়া ফুলৰ মালা,আৰু ফুলবোৰক সহায় কৰা পুষ্পমাল্যৰ তাঁৰ হিচাপে কাম কৰা লতা বা সৰু সেউজীয়া বেণ্ডেবল ডাল ব্যৱহাৰ কৰি পুষ্পমাল্য তৈয়াৰ কৰা হয়।

তাৰ পিছত পুষ্পমাল্যবোৰ ঘৰৰ দুৱাৰৰ বাহিৰত ওলোমাই থোৱা হয় আৰু সম্পূৰ্ণৰূপে শুকাই যোৱালৈকে তাতেই ৰখা হয়। মালাখন দুষ্ট আত্মাৰ পৰা সুৰক্ষা আৰু উৰ্বৰতা আৰু ধন-সম্পত্তিৰ আমন্ত্ৰণ হ’ব লাগে।

এবাৰ শুকুৱাই মালাবোৰ পেলাই দিয়া নহয়। গৰমৰ মাজভাগত যাতে জ্বলাই দিব পৰাকৈ ৰখা হয়! ২৪ জুন অৰ্থাৎ চেণ্ট জনৰ উৎসৱৰ দিনত মালাবোৰ সকলো গোটাই লৈ বিশাল অগ্নিকুণ্ড সৃষ্টি কৰা হয়। তাৰ পিছত ভোজত থকা বাকী মানুহে বসন্ত আৰু গ্ৰীষ্মৰ বিষয়ে গান গাই নাচি থকাৰ সময়ত জুইৰ শিখাৰ ওপৰেৰে দৌৰি জপিয়াই পৰে।

দুষ্ট চকু (মাটি)

এইটো এটা অন্ধবিশ্বাস যিটো আজিও আছে, বিশেষকৈ পুৰণি প্ৰজন্মৰ লগত, আৰু গাঁও আৰু হাইলেণ্ডৰ মানুহৰ লগত। “মাটি”ত বিশ্বাসীসকলে বিশ্বাস কৰে যে যিজনে আপোনাক ঈৰ্ষা বা গভীৰ ঈৰ্ষা বা ঘৃণাৰে অটলভাৱে চাই থাকে তেওঁ আপোনাক কুচক্ষু বা ‘মাটি’ দিব পাৰে। কুচকুত ভুগি থকা সকলৰ মূৰৰ প্ৰচণ্ড বিষ, বমি ভাব, অত্যন্ত দুৰ্বলতা, বা গধুৰ অনুভৱ হব পাৰে। তেওঁলোকৰ ভাগ্যও যেন বেয়া বা সৰু সৰু দুৰ্ঘটনা ঘটে, যেনে সাধাৰণতকৈ অনাড়ম্বৰ হোৱা।

দুষ্ট চকু নিজৰ মতে ক্ষয় হ’ব পাৰে, কিন্তু কিছুমান মানুহৰ বাবে ই দিনে দিনে টিকি থাকে বা শেষলৈকে শেষ হয় বুলি বিশ্বাস কৰা হয় ৰ এজন বিশেষজ্ঞবেয়া চকুক বহিষ্কাৰ কৰা (যাক ‘ক্ষেমতিস্মা’ বুলি কোৱা হয়) অলপ অনুষ্ঠান কৰি থাকোঁতে তীব্ৰ প্ৰাৰ্থনা কৰে- সাধাৰণতে পানীৰে ভৰা কাপৰ ওপৰত বেজীত লৱণ জ্বলাই দিয়া। জ্বলি থকাৰ সময়ত যদি লৱণ ফাটি যায় তেন্তে ইয়াৰ পৰা বুজা যায় যে ব্যক্তিজনৰ ওপৰত ‘দুষ্ট চকু’ আছে। তাৰ পিছত প্ৰাৰ্থনা কৰা হয়, আৰু লৱণটো পানীত থৈ দিয়া হয়, আৰু বেজীত আন এটা জ্বলোৱা হয়। এই প্ৰক্ৰিয়াটো চলি থাকে যেতিয়ালৈকে লৱণটো আৰু ফাটি নাযায়, আৰু তাৰ পিছত ব্যক্তিজনে কাপটোৰ পানীখিনি পান কৰে, যাতে সেই দুষ্ট প্ৰভাৱ সম্পূৰ্ণৰূপে নাইকিয়া হয়।

অৱশ্যেই এই প্ৰক্ৰিয়াটো অঞ্চলভেদে বেলেগ বেলেগ হয়, আৰু কোৱা ধৰ্মীয় প্ৰাৰ্থনাবোৰো তেনেকুৱাই হয়। আনকি কিছুমান খ্ৰীষ্টান ধৰ্মতকৈ প্ৰত্যক্ষভাৱে প্ৰাচীন পৌত্তলিক আচাৰ-অনুষ্ঠানৰ পৰাও আহৰণ কৰা হয়।

দুষ্ট চকুৰ বাবে অন্যতম জনপ্ৰিয় ৱাৰ্ড হৈছে ‘মাটি’ ৰত্ন, যাক নাজাৰ বুলিও কোৱা হয়: আঁচনিমূলক নীলা কাঁচৰ গুটি এটা চকুৰ। ইয়াৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰৰ চকুক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা বুলি কোৱা হয়, আৰু এইদৰে দুষ্ট আত্মাই ভয় খাই গুচি যায়।

কৌতুহলজনকভাৱে, যিসকল লোকৰ চকু নীলা বা শনিবাৰে জন্ম হৈছিল, তেওঁলোকে আনক দুষ্ট চকু দিয়াত বিশেষভাৱে দক্ষ বুলি কোৱা হয় !

শনিবাৰ জন্ম

শনিবাৰে জন্ম লোৱা লোকসকলে ইচ্ছাকৃতভাৱে হওক বা নকৰক আশীৰ্বাদ আৰু অভিশাপ দিয়াত বিশেষভাৱে পাকৈত বুলি বিশ্বাস কৰা হয়: জন্ম হোৱা ব্যক্তি শনিবাৰে আপোনাক 'শুভকামনা' কামনা কৰিব পাৰে আৰু এই কামনা আপোনাক প্ৰকৃত শুভকামনা প্ৰদান কৰিবলৈ অতি লঘু। যেনেকৈ তেওঁলোকে আপোনাক গালি পাৰে, তেওঁলোকৰ গালিও হোৱাৰ সম্ভাৱনা আছে'hold'.

এই অন্ধবিশ্বাস মধ্যযুগীয় যুগৰ কেইবাটাও অন্ধবিশ্বাসৰ পৰা আহিছে, আৰু বিশেষকৈ বাইজেণ্টিয়াম, য'ত শনিবাৰ, ইহুদীসকলৰ বাবে বিশ্ৰামবাৰৰ দিন হোৱাৰ বাবে, এটা অদ্ভুত তাৎপৰ্য্যপূৰ্ণ দিন আছিল যেতিয়া 'শত্ৰুসমূহৰ... খ্ৰীষ্টই উদযাপন কৰে', আনহাতে খ্ৰীষ্টও ইহুদী আছিল।

শনিবাৰে জন্ম লোৱা লোকসকলেও আত্মা আৰু স্বাভাৱিক মানুহে দেখা নোপোৱা বস্তুবোৰ চাব পাৰে বুলি ভবা হৈছিল, এক প্ৰকাৰৰ জন্মগত ভৱিষ্যদ্বাণী প্ৰতিভাত।

আজিকালি অন্ধবিশ্বাসক প্ৰকৃততে বিশ্বাস কৰা নহয় ('মাটি'ৰ বাহিৰে), কিন্তু 'শনিবাৰ জন্ম' লোকসকলৰ বিষয়ে বাক্যাংশ আৰু কৌতুকৰ পাক।

The First Day of the... মাহ

মাহৰ প্ৰথম দিনটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। মাহৰ প্ৰথম দিনটোত আপোনাৰ মুখমণ্ডল আৰু আপোনাৰ কাৰ্য্যই সেই মাহটো কেনেকৈ চলিব তাৰ আগজাননী দিব আৰু নিৰ্ধাৰণ কৰিব: যদি আপুনি ক্ষোভিত আৰু লেতেৰা হয়, তেন্তে সেই মাহটোও ক্ষোভিত হ’বলগীয়া কথাৰে ভৰি থাকিব আৰু লেতেৰাৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হ’ব। যদি আপুনি সুখদায়ক আৰু আশাবাদী আৰু পৰিপাটি হয়, তেন্তে আপোনাৰ মাহটো একে ট্ৰেজেক্টৰীতে যাব।

যদি মাহটোৰ প্ৰথম দিনটো বছৰৰ প্ৰথম দিন ১ জানুৱাৰী হ’ব লাগে, তেন্তে আপুনি যি কৰে তাৰ প্ৰভাৱ কেৱল নহয় জানুৱাৰী মাহত, কিন্তু গোটেই বছৰটো, গতিকে সেইবাবেই (নৱবৰ্ষৰ চৰকাৰী ৰীতি-নীতিৰ বাহিৰেও) মানুহে সুখী হোৱাটো নিশ্চিত কৰে, আন মানুহক সুখী কৰে, আৰু গোটেই দিনটো উদযাপন কৰে!

গ্ৰীকসকলে সকলোকে সম্ভাষণ জনোৱাটো নিশ্চিত কৰে প্ৰথম দিনাই এটা ভাল মাহ কামনা কৰিলোঁমাহৰ দিনটোও। এইটো কেৱল চিনাকি মানুহৰ লগতে অচিনাকি মানুহৰ বাবে, বা ফোনত থকা মানুহৰ বাবেও যায়!

খ্ৰীষ্টমাছ নাও

যদিও আপুনি খ্ৰীষ্টমাছৰ গছ দেখিব গ্ৰীচৰ সকলো ঠাইতে যদি আপুনি খ্ৰীষ্টমাছৰ বতৰত যায়, তেন্তে আপুনি খ্ৰীষ্টমাছ নাওখনো দেখা পোৱাৰ সম্ভাৱনা অতি বেছি, প্ৰায়ে খ্ৰীষ্টমাছ গছৰ কাষে কাষে!

সেয়া কাৰণ খ্ৰীষ্টমাছ গছজোপা ৰীতি-নীতিৰ মোটামুটি শেহতীয়া সংযোজন আৰু গ্ৰীচত খ্ৰীষ্টমাছৰ সৈতে জড়িত উদযাপন, যিটো ১৯ শতিকাত জাৰ্মানত জন্মগ্ৰহণ কৰা ৰজা অট্টোৰ ৰাজত্বকালত প্ৰৱৰ্তন কৰা হৈছিল।

গ্ৰীকসকলে বৰদিনৰ সময়ত সজাই তোলা প্ৰকৃত বস্তুটো আছিল পালতোলা নাও। গ্ৰীচ সদায় এখন সামুদ্ৰিক দেশ, আৰু জনসাধাৰণৰ জীৱন আৰু অৰ্থনীতিত পালতোলা নাওখন আছিল গুৰুত্বপূৰ্ণ। কাৰণ প্ৰায়ে নাৱিকসকলে বৰদিনৰ বাবে ঘৰলৈ উভতি আহিছিল, নাওবোৰ উদযাপনৰ বাবে সজাই থোৱা হৈছিল, আৰু তাৰ পৰাই পৰম্পৰাটো আহিছে।

চিকনোপেম্পটি, মাংস প্ৰেমী দিৱস

লেণ্ট আৰম্ভ হোৱাৰ আগৰ শেষ সপ্তাহত, যিটো শেষ সপ্তাহ য'ত পৰ্যবেক্ষক গ্ৰীকসকলে মাংস গ্ৰহণ কৰিব পাৰে, তাত “মাংসৰ সুগন্ধিৰ সৈতে বৃহস্পতিবাৰ” আছে যাৰ আক্ষৰিক অৰ্থ হৈছে “Tsiknopempti”।

যিহেতু ছিকন'পেম্পটি (কেতিয়াবা বাৰ্ণ্ট থাৰ্ছডে বুলিও কোৱা হয়) ক্লিন মণ্ডেৰ এঘাৰ দিন আগতে হয়, ই এটা চলন্ত বন্ধ, গতিকে ফেব্ৰুৱাৰী বা মাৰ্চৰ আৰম্ভণিৰ কোনোবা এটা সময়ত আশা কৰক।

আপুনি ছিকন'পেম্পটিক গ্ৰীক ৰাষ্ট্ৰীয় BBQ দিন বুলি ভাবিব পাৰে !মানুহে বাহিৰত, বন্ধু-বান্ধৱ আৰু পৰিয়ালৰ মাজত মাংস ৰান্ধি ভাল পায়, নাচি-গাই ভাল পায় আৰু বহুতো বিয়েৰ, অ’জো, আৰু অন্যান্য পৰম্পৰাগত মদ্যপান মুক্তভাৱে বৈ যায়। মাংসৰ সৈতে চহকী খাদ্য, সৌভলাকিৰ পৰা আৰম্ভ কৰি ষ্টেকলৈকে বিভিন্ন ধৰণে ৰন্ধা চচ্চেজলৈকে সকলোৰে দৃষ্টিৰ কেন্দ্ৰবিন্দু।

ইমানেই যে মাংস ৰন্ধা সাধাৰণ হুইফে চহৰ অঞ্চলৰ লগতে গাঁও আৰু... ৰেষ্টুৰেণ্ট ব্লক, য'ৰ পৰা দিনটোৱে নাম লাভ কৰে।

ইষ্টাৰ পৰম্পৰা

গ্ৰীচত ইষ্টাৰ এটা বিশাল বন্ধ, প্ৰায়ে ইয়াতকৈ অধিক গুৰুত্বপূৰ্ণ বুলি গণ্য কৰা হয় খ্ৰীষ্টমাছ। গ্ৰীচত ইষ্টাৰ পবিত্ৰ সপ্তাহৰ গোটেই সাত দিনত অনুষ্ঠিত হয়, ইয়াৰ উপৰিও ইষ্টাৰ দেওবাৰৰ ঠিক পিছত দুটা (সোমবাৰ আৰু মঙলবাৰ)।

প্ৰতিটো দিনৰ বৈশিষ্ট্য হৈছে অতি নিৰ্দিষ্ট পৰম্পৰা যিবোৰ সমগ্ৰ গ্ৰীচ আৰু ইয়াৰ বাহিৰতো ভাগ কৰা হয় প্ৰব্ৰজনকাৰীৰ গ্ৰীক, আৰু অন্যান্য যিবোৰ বিভিন্ন অঞ্চলত স্থানীয়। গ্ৰীচত ইষ্টাৰ এটা অভিজ্ঞতা। ইয়াক জানিবলৈ, বসন্ত আৰু ধূপৰ সুগন্ধি উশাহ ল’বলৈ, কেইটামান বহুমূলীয়া দিনৰ বাবে লাভ কৰা সম্প্ৰদায়বোধ অনুভৱ কৰিবলৈ, আৰু প্ৰতীক আৰু আচাৰ-ব্যৱহাৰেৰে ভৰা পৰম্পৰাৰ অংশস্বৰূপ অনুষ্ঠান আৰু পাৰ্টিত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ আপুনি ইয়াৰ অংশ হ’ব লাগিব .

গুড থাৰ্ছডেত কণী ৰঙা আৰু ৰঙা ৰং কৰক, গুড ফ্ৰাইডেত এপিটাফৰ শোভাযাত্ৰাৰ সময়ত বিশ্বাসীসকলৰ সৈতে খোজ কাঢ়িব, গুড শনিবাৰে আৰু মাজনিশা আৰম্ভণিৰ পুনৰুত্থানৰ বাবে ৰাতিপুৱাই খৰখেদা কৰকআউটড'ৰ গণ আৰু আতচবাজীৰ সৈতে ডাঙৰ ঘোষণাৰ বাবে, আৰু ইষ্টাৰ দেওবাৰৰ মহান ভোজ আৰু পাৰ্টিৰ অংশ হওক!