Οι περισσότερες θρησκείες, πολυθεϊστικές ή όχι, έχουν κάποια αναπαράσταση της έννοιας του κακού. Για παράδειγμα, ο Χριστιανισμός, σε γενικές γραμμές, έχει την έννοια του Διαβόλου, ή ο Ινδουισμός έχει τον Ραβάνα (σε γενικές γραμμές). Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν επίσης τις δικές τους προσωποποιήσεις του κακού, αλλά μπορεί να σας εκπλήσσει το γεγονός ότι οι κακοί Έλληνες θεοί δεν ήταν αυτοί που φαντάζεστε!

Για παράδειγμα, ο Άδης είναι όχι ένας από τους κακούς Έλληνες θεούς! Στην πραγματικότητα, είναι ένας από τους λίγους που δεν εμπλέκεται σε ίντριγκες και δεν έχει πολλές ερωμένες.

Στο αρχαίο ελληνικό πάνθεον, η έννοια του κακού αναλύθηκε σε διάφορους κακούς ελληνικούς θεούς που ήταν υπεύθυνοι για ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων μεταξύ των θνητών και των αθανάτων.

Εδώ είναι οι χειρότεροι Έλληνες θεοί:

6 κακοί Έλληνες θεοί και θεές

Έρις, η θεά της διχόνοιας

Golden Apple of Discord, Jacob Jordaens, Public domain, μέσω Wikimedia Commons

Η Έρις είναι η θεά της διαμάχης και της διχόνοιας. Ήταν τόσο απεχθής στην Αρχαία Ελλάδα που δεν υπάρχουν ναοί προς τιμήν της και είναι πολύ πιθανό να μην λατρευόταν. Εμφανίζεται σε αρχαία ελληνικά κείμενα ήδη από τον Όμηρο και τον Ησίοδο.

Η καταγωγή της δεν είναι ξεκάθαρη, αλλά καθώς αναφέρεται συχνά ως αδελφή του Άρη, του θεού του πολέμου, ήταν πιθανότατα κόρη του Δία και της Ήρας.

Ο μοναδικός σκοπός της Έριδας είναι να σπέρνει τη διχόνοια μεταξύ θεών και ανθρώπων. Είναι υπεύθυνη για τα πρωταρχικά γεγονότα που οδήγησαν τελικά στον Τρωικό Πόλεμο, καθώς προκάλεσε διχόνοια μεταξύ των θεών Αθηνάς, Ήρας και Αφροδίτης:

Αθέατη, πέταξε ανάμεσά τους ένα χρυσό μήλο με την επιγραφή "στην ωραιότερη". Οι θεές διαπληκτίστηκαν για το ποια από τις τρεις ήταν η ωραιότερη, και άρα η προοριζόμενη αποδέκτρια του μήλου.

Επειδή κανένας άλλος θεός δεν ήθελε να γίνει αποδέκτης της οργής καμίας από τις τρεις κρίνοντας ποια ήταν η ωραιότερη, οι θεές ζήτησαν από τον θνητό πρίγκιπα της Τροίας Πάρη να το κάνει γι' αυτές. Η καθεμία προσπάθησε να τον δωροδοκήσει υποσχόμενη μεγάλα δώρα, και ο Πάρης έδωσε το μήλο στην Αφροδίτη που είχε υποσχεθεί να κάνει την πιο όμορφη γυναίκα της γης να τον ερωτευτεί.

Αυτή η γυναίκα ήταν η Ελένη, η βασίλισσα της Σπάρτης και σύζυγος του Μενέλαου. Όταν ο Πάρης το έσκασε μαζί της, ο Μενέλαος κήρυξε πόλεμο στην Τροία, συγκεντρώνοντας όλους τους Έλληνες βασιλιάδες, και άρχισε ο Τρωικός Πόλεμος.

Enyo, η θεά της καταστροφής

Μια άλλη κόρη του Δία και της Ήρας που συνδέθηκε με τις διαμάχες ήταν η Ένω. Συχνά είχε αγάλματα της σε ναούς αφιερωμένους στον Άρη και λέγεται ότι τον συνόδευε στον πόλεμο. Της άρεσε ο πόλεμος και η καταστροφή, και ιδιαίτερα η αιματοχυσία και η λεηλασία πόλεων.

Αναφέρεται ότι το έκανε κατά τη διάρκεια της λεηλασίας της Τροίας, καθώς και στον πόλεμο των Επτά εναντίον της Θήβας, ακόμη και στη μάχη μεταξύ του Δία και του Τυφώνα.

Η Ενυώ απέκτησε έναν γιο, τον Ενυάλιο, με τον Άρη, ο οποίος ήταν επίσης θεός του πολέμου και των πολεμικών κραυγών.

Δείμος και Φόβος, οι θεοί του πανικού και του τρόμου

Ο Θεός του φόβου Φόβος στην ελληνική μυθολογία.

Ο Δείμος και ο Φόβος ήταν οι γιοι του Άρη και της Αφροδίτης. Ο Δείμος ήταν ο θεός του πανικού και ο Φόβος ήταν ο θεός του τρόμου και του φόβου γενικότερα.

Και οι δύο θεοί συνόδευαν τον Άρη στη μάχη και φαινόταν να έχουν μια ιδιαίτερα σκληρή τάση, απολαμβάνοντας την αιματοχυσία και τη σφαγή, ενώ συχνά καθιστούσαν τους στρατιώτες ανίκανους να πολεμήσουν, γεγονός που τους έκανε εύκολο να σκοτωθούν.

Δείτε επίσης: Οδηγός για την παραλία του Μυλοπότα στην Ίο

Πολλοί μαχητές χρησιμοποιούσαν τις εικόνες του Φόβου και του Δείμου στις ασπίδες τους και προσεύχονταν σ' αυτούς πριν από τη μάχη, επιθυμώντας να τους έχουν στο πλευρό τους και όχι εναντίον τους.

Απάτη, η θεά της απάτης

Η Άπατε ήταν κόρη της Νυξ, της θεάς της νύχτας, και του Έρεβου, του θεού του σκότους. Ήταν ειδικός στο να τυφλώνει τους ανθρώπους και τους θνητούς από την αλήθεια, ωθώντας τους να πιστεύουν ψέματα.

Αυτή είναι η αιτία του θανάτου της Σεμέλης, της μητέρας του Διονύσου: η Ήρα της ζήτησε να τη βοηθήσει να εκδικηθεί τη Σεμέλη επειδή κοιμήθηκε με τον Δία. Η Απάτη τότε πλησίασε τη Σεμέλη και προσποιήθηκε τη φιλική της σύμβουλο και χειραγώγησε τη Σεμέλη ώστε να κάνει τον Δία να εμφανιστεί μπροστά της με τη μορφή που χρησιμοποιούσε όταν βρισκόταν στον Όλυμπο, με τη γυναίκα του.

Επειδή ακολούθησε τα λόγια του Απάτη και το έκανε με τρόπο που ήταν δεσμευτικός για τον Δία, αυτός υπάκουσε στο αίτημά της, εμφανίστηκε με όλη του τη δόξα και με τις αστραπές του, και η Σεμέλη κάηκε μέχρι θανάτου.

Η Apate απολάμβανε τα ψέματα, την εξαπάτηση και την απάτη. Σίγουρα δεν ήταν δημοφιλής.

Οι Ερινύες, θεές της εκδίκησης

Ορέστης στους Δελφούς, Βρετανικό Μουσείο, Public domain, μέσω Wikimedia Commons

Η Αφροδίτη δεν ήταν η μόνη θεά που αναδύθηκε όταν ο Κρόνος πέταξε τα γεννητικά όργανα του Ουρανού στη θάλασσα. Ενώ η θεά του έρωτα και της ομορφιάς αναδύθηκε από τον αφρό της θάλασσας, οι Ερινύες αναδύθηκαν από τη γη στην οποία έπεσε το αίμα τους.

Δείτε επίσης: Τι να φάτε στην Ελλάδα; (Δημοφιλές ελληνικό φαγητό για να δοκιμάσετε)

Ήταν γριές - γριές, αποκρουστικές γυναίκες - που συχνά απεικονίζονταν επίσης με κεφάλια σκύλων, φτερά νυχτερίδας, μαύρα σώματα και φίδια για μαλλιά. Κρατούσαν μαστίγια με τα οποία βασάνιζαν τα θύματά τους μέχρι την παραφροσύνη ή το θάνατο.

Οι Ερινύες έβαζαν στο στόχαστρο μόνο όσους είχαν διαπράξει εγκλήματα κατά των γονέων τους, κατά των μεγαλύτερων σε ηλικία ανθρώπων, κατά των αρχών της πόλης ή γενικά κατά οποιουδήποτε υποτίθεται ότι αγαπούσαν, σεβόταν ή τιμούσαν.

Ήταν αμείλικτοι και ανυποχώρητοι, κυνηγούσαν το θύμα τους μέχρι τέλους, εκτός αν κατάφερνε να εξιλεωθεί για το έγκλημά του, οπότε γινόταν "Ευμενίδες", εξευμένιζαν θεές και άφηναν το άτομο ήσυχο.

Ένα από τα πιο διάσημα θύματά τους ήταν ο Ορέστης, ο οποίος σκότωσε τη μητέρα του Κλυταιμνήστρα, επειδή είχε δολοφονήσει τον Αγαμέμνονα, τον σύζυγό της και πατέρα του Ορέστη, μετά την επιστροφή του από τον Τρωικό Πόλεμο.

Moros, ο θεός της καταστροφής

Ο Μόρος είναι ο γιος της Νυξ, της θεάς της νύχτας, και του Έρεβου, του θεού του σκότους. Ήταν ο θεός της καταστροφής και ένα από τα επίθετα που του αποδίδονταν ήταν "μισητός".

Ο Μόρος είχε την ικανότητα να κάνει τους θνητούς να προβλέπουν το θάνατό τους. Είναι επίσης αυτός που οδηγεί τους ανθρώπους στην απώλεια. Ο Μόρος ονομάζεται επίσης "ο αναπόφευκτος" και είναι ένας που είναι τόσο αδυσώπητος όσο και οι Ερινύες, δεν εγκαταλείπει το θύμα του μέχρι τον Κάτω Κόσμο.

Ο Μόρος συνδέεται επίσης με τον πόνο, καθώς αυτός συχνά έρχεται όταν ένας θνητός συναντά τη μοίρα του.

Δεν είχε ναούς στην Αρχαία Ελλάδα, και το όνομά του μιλούσαν μόνο για να προσευχηθούν να μην έρθει ποτέ.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει:

Ολύμπιοι Θεοί και Θεές Διάγραμμα

12 διάσημοι ήρωες της ελληνικής μυθολογίας

Οι 12 Έλληνες Θεοί του Ολύμπου

Οι καλύτερες ταινίες ελληνικής μυθολογίας

Καλύτερα μέρη για να επισκεφθείτε την Ελληνική Μυθολογία

Τα καλύτερα νησιά για να επισκεφθείτε την ελληνική μυθολογία

Πλάσματα και τέρατα της Ελληνικής Μυθολογίας