এথেন্স বিশ্বৰ অন্যতম পুৰণি চহৰ যিখন আজিও বসবাস কৰে। ইয়াৰ প্ৰথম জনবসতি আছিল ৩০০০ বছৰতকৈও অধিক পূৰ্বে, ব্ৰঞ্জ যুগত। খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৫ম শতিকাৰ সময়ছোৱাত এই চহৰখনে মানৱতাৰ ইতিহাসত এতিয়ালৈকে লাভ কৰা সভ্যতাৰ অন্যতম উচ্চতম ৰূপ সৃষ্টি কৰিবলৈ সক্ষম হয়। এই সময়ছোৱাত শিল্প, দৰ্শন আৰু বিজ্ঞানৰ প্ৰসাৰ ঘটিছিল, যাৰ ফলত পশ্চিমীয়া সভ্যতাৰ ভেটি স্থাপন কৰিছিল।

ৰোমান লিজিয়নে বিজয় কৰাৰ পিছত বিশেষকৈ অট্টোমান তুৰ্কীৰ শাসনৰ অধীনত চহৰখন আপেক্ষিকভাৱে অৱনতি ঘটে। ১৯ শতিকাত এথেন্স পুনৰ নতুনকৈ প্ৰতিষ্ঠা হোৱা গ্ৰীক ৰাষ্ট্ৰৰ ৰাজধানী হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰে, নিজৰ পুৰণি গৌৰৱ ঘূৰাই পাবলৈ সাজু। এই লেখাটোত এথেন্স চহৰৰ ইতিহাসৰ কিছুমান গুৰুত্বপূৰ্ণ মাইলৰ খুঁটি উপস্থাপন কৰা হৈছে।

See_also: এথেন্সত ৩ দিন: ২০২৩ চনৰ বাবে এটা স্থানীয়ৰ ভ্ৰমণসূচী

এথেন্সৰ চমু ইতিহাস

উৎপত্তি

প্ৰত্নতাত্ত্বিক প্ৰমাণে প্ৰকাশ কৰে যে নৱপ্ৰস্তৰ যুগত এথেন্সৰ দীৰ্ঘ ইতিহাস আৰম্ভ হৈছিল এক্ৰ'পলিছৰ পাহাৰৰ ওপৰত নিৰ্মিত দুৰ্গ হিচাপে, সম্ভৱতঃ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব চতুৰ্থ আৰু তৃতীয় সহস্ৰাব্দৰ ভিতৰত।

আক্ৰমণাত্মক বাহিনী বা প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগৰ পৰা প্ৰাকৃতিক প্ৰতিৰক্ষামূলক অৱস্থান প্ৰদান কৰিবলৈ ইয়াৰ ভৌগোলিক অৱস্থান সযতনে বাছনি কৰা হৈছিল, একে সময়তে চাৰিওফালৰ সমভূমিৰ ওপৰত শক্তিশালী কমাণ্ডৰ অনুমতি দিয়া হৈছিল।

চেফিচিয়ান সমভূমিৰ মাজত নিৰ্মিত, নদীৰে আগুৰি থকা উৰ্বৰ অঞ্চল, ইয়াক পূব দিশত মাউণ্ট হাইমেটাছ আৰু ইন১৭০০ চনত ধ্বংসৰ সৃষ্টি হৈছিল। এক্ৰ'পলিছ বাৰুদ আৰু বিস্ফোৰক ভঁৰালৰ স্থানত পৰিণত হয় আৰু ১৬৪০ চনত লাইটিং বল্টে প্ৰপাইলিয়াক আঘাত কৰি বৃহৎ ক্ষতিসাধন কৰে।

তদুপৰি ১৬৮৭ চনত ভেনিচৰ লোকসকলে চহৰখন ঘেৰাও কৰে। ঘেৰাওৰ সময়ত কামানৰ গুলীত পাৰ্থেননত থকা পাউদাৰ মেগজিন এটা বিস্ফোৰণ ঘটি মন্দিৰটোৰ ভয়াৱহ ক্ষতিসাধন হয়, যাৰ ফলত মন্দিৰটো আজি আমি দেখাৰ দৰে ৰূপ দিলে। ভেনিচৰ লুণ্ঠনৰ সময়ত চহৰখন আৰু অধিক ধ্বংস হৈছিল।

পিছৰ বছৰ তুৰ্কীসকলে চহৰখন পুনৰ দখল কৰিবলৈ জুই জ্বলাইছিল। ১৭৭৮ চনত অট্টোমানসকলে চহৰখনক ঘেৰি ধৰা নতুন দেৱালখনৰ বাবে সামগ্ৰী যোগান ধৰিবলৈ বহুতো প্ৰাচীন কীৰ্তিচিহ্ন ধ্বংস কৰা হয়।

১৮২১ চনৰ ২৫ মাৰ্চত গ্ৰীকসকলে তুৰ্কীসকলৰ বিৰুদ্ধে বিপ্লৱ আৰম্ভ কৰে, যিটোক যুদ্ধৰ নামেৰে পৰিচিত হয় স্বাধীনতা। ১৮২২ চনত গ্ৰীকসকলে স্বাধীনতা ঘোষণা কৰি চহৰখনৰ নিয়ন্ত্ৰণ লাভ কৰে। ৰাজপথত তীব্ৰ যুদ্ধ আৰম্ভ হয়, যিবোৰ কেইবাবাৰো হাত সলনি হয়, ১৮২৬ চনত পুনৰ তুৰ্কীৰ নিয়ন্ত্ৰণত পৰে।

অৱশেষত ব্ৰিটেইন, ফ্ৰান্স আৰু ৰাছিয়াৰ হস্তক্ষেপে যুদ্ধৰ অন্ত পেলায়, তুৰ্কী- ১৮২৭ চনত নাভাৰিনো যুদ্ধত ইজিপ্তৰ বহৰ।অৱশেষত ১৮৩৩ চনত এথেন্স তুৰ্কীৰ নিয়ন্ত্ৰণৰ পৰা মুক্ত হয়।

আধুনিক এথেন্স

তাৰ পিছত... গ্ৰীচৰ স্বাধীনতাৰ পিছত মহাশক্তিয়ে নতুনকৈ প্ৰতিষ্ঠা হোৱা ৰাষ্ট্ৰখনৰ ৰজা হিচাপে অট্টো নামৰ এজন যুৱক বাভাৰিয়ান ৰাজকুমাৰক বাছি লৈছিল। অথন, যিদৰে তেওঁক 1990 চনত জনা গৈছিলগ্ৰীক, গ্ৰীক জীৱনশৈলী গ্ৰহণ কৰি গ্ৰীচৰ ৰাজধানী নাফপ্লিঅ’ৰ পৰা পুনৰ এথেন্সলৈ স্থানান্তৰিত কৰে।

চহৰখনক মূলতঃ ইয়াৰ ঐতিহাসিক তাৎপৰ্য্যৰ বাবে বাছনি কৰা হৈছিল, আৰু ইয়াৰ আকাৰৰ বাবে নহয়, কাৰণ সেই সময়ছোৱাত জনসংখ্যা প্ৰায় ৪০০০-৫০০০ লোক আছিল, মূলতঃ প্লাকা জিলাত কেন্দ্ৰীভূত আছিল। এথেন্সত বাইজেন্টাইন যুগৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ অট্টালিকা, মূলতঃ গীৰ্জাও কম আছিল। চহৰখন ৰাজধানী হিচাপে প্ৰতিষ্ঠা হোৱাৰ পিছত আধুনিক নগৰ পৰিকল্পনা প্ৰস্তুত কৰা হয় আৰু নতুন ৰাজহুৱা ভৱন নিৰ্মাণ কৰা হয়।

এই সময়ৰ স্থাপত্যৰ কিছুমান উন্নতমানৰ নমুনা হ'ল এথেন্স বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অট্টালিকা (১৮৩৭), পুৰণি ৰয়েল পেলেচ (বৰ্তমান গ্ৰীক সংসদ ভৱন) (১৮৪৩), এথেন্সৰ নেচনেল গাৰ্ডেন (১৮৪০), গ্ৰীচৰ নেচনেল লাইব্ৰেৰী (১৮৪২), গ্ৰীক নেচনেল একাডেমী (১৮৮৫), জাপেয়ন প্ৰদৰ্শনী হল (১৮৭৮), পুৰণি... সংসদ ভৱন (১৮৫৮), নিউ ৰয়েল পেলেচ (বৰ্তমান ৰাষ্ট্ৰপতি প্ৰাসাদ) (১৮৯৭) আৰু এথেন্স টাউন হল (১৮৭৪)। নব্য-ক্লাছিকবাদৰ সাংস্কৃতিক আন্দোলনৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত হৈ এই অট্টালিকাসমূহে এক চিৰন্তন আভা প্ৰক্ষেপ কৰে আৰু চহৰখনৰ অতীতৰ গৌৰৱৰ দিনৰ সোঁৱৰণী হিচাপে কাম কৰে।

চহৰখনত তীব্ৰ জনসংখ্যা বৃদ্ধিৰ প্ৰথম সময়ছোৱা আহিছিল তুৰস্কৰ সৈতে হোৱা বিপৰ্যয়জনক যুদ্ধৰ পিছত ১৯২১ চনত এছিয়া মাইনৰৰ পৰা অহা এক মিলিয়নতকৈ অধিক গ্ৰীক শৰণাৰ্থীক গ্ৰীচত পুনৰ সংস্থাপন কৰা হয়। এথেন্সৰ বহুতো উপকণ্ঠ অঞ্চল, যেনে নেয়া আয়োনিয়া আৰু নেয়া স্মিৰ্নি, শৰণাৰ্থী বসতি হিচাপে আৰম্ভ হৈছিলচহৰৰ বাহিৰৰ অঞ্চল। দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত এথেন্স জাৰ্মান বাহিনীয়ে দখল কৰিছিল আৰু যুদ্ধৰ শেষৰ বছৰবোৰত ইয়াৰ ইতিহাসৰ অন্যতম ভয়ংকৰ বঞ্চনাৰ সন্মুখীন হৈছিল। ১৯৪৪ চনত কমিউনিষ্ট বাহিনী আৰু ব্ৰিটিছৰ সমৰ্থিত আনুগত্যবাদীসকলৰ মাজত চহৰখনত তীব্ৰ যুদ্ধ আৰম্ভ হয়।

যুদ্ধৰ পিছত এথেন্স পুনৰ বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিলে, গাঁও আৰু দ্বীপসমূহৰ পৰা যিসকল লোক আছিল তেওঁলোকৰ অহৰহ প্ৰব্ৰজনৰ বাবে কাম বিচাৰিছে। ১৯৮১ চনত গ্ৰীচে ইউৰোপীয় সংঘত যোগদান কৰে, যিটো পদক্ষেপে ৰাজধানীৰ অৰ্থনীতিক আৰু অধিক শক্তিশালী কৰি তুলিলে, কাৰণ নতুন বিনিয়োগৰ প্ৰবাহ আহিল আৰু নতুন ব্যৱসায়িক আৰু কৰ্মস্থলীৰ সৃষ্টি হ’ল।

অৱশেষত ২০০৪ চনত এথেন্সক অলিম্পিক গেমছৰ সন্মান দিয়া হয়। এই অনুষ্ঠানটোৱে সফল হৈ গণতন্ত্ৰ আৰু দৰ্শনৰ জন্মস্থানলৈ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰতিপত্তি ঘূৰাই আনে।

উত্তৰ দিশত মাউণ্ট পেণ্টেলিকাছৰ দ্বাৰা। দেৱালযুক্ত চহৰখনৰ মূল আকাৰ আছিল অতি সৰু, পূবৰ পৰা পশ্চিমলৈকে প্ৰায় ২ কিলোমিটাৰ ব্যাস বুলি গণনা কৰা হৈছে। যথা সময়ত এথেন্স সমগ্ৰ হেলাছৰ প্ৰধান সাংস্কৃতিক কেন্দ্ৰ হ’বলৈ সক্ষম হয়।

প্ৰাথমিক আৰম্ভণি – প্ৰাচীন যুগ

খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ১৪০০ চনৰ ভিতৰত এথেন্স প্ৰতিষ্ঠা কৰা হয় মাইচেনিয়ান সভ্যতাৰ এক শক্তিশালী কেন্দ্ৰ। কিন্তু যেতিয়া মূল ভূখণ্ডৰ গ্ৰীচ আক্ৰমণ কৰা ডৰিয়ানসকলে মাইচেনিয়াৰ বাকী চহৰবোৰ জ্বলাই দিলে, তেতিয়া এথেন্সবাসীয়ে আক্ৰমণ বিফল কৰি নিজৰ ‘বিশুদ্ধতা’ বজাই ৰাখিলে।

ইতিমধ্যে খ্ৰীষ্টপূৰ্ব অষ্টম শতিকাৰ ভিতৰত চহৰখনে বিশেষকৈ চিন'ইচিমোছৰ পিছত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ সাংস্কৃতিক কেন্দ্ৰ হিচাপে পুনৰ উত্থান ঘটিছিল – আটিকাৰ বহু বসতিৰ এক বৃহৎ বসতিস্থললৈ একত্ৰিত কৰা, যাৰ ফলত আটাইতকৈ ডাঙৰ আৰু ধনী বসতিসমূহৰ ভিতৰত এটাৰ সৃষ্টি হৈছিল গ্ৰীক মূল ভূখণ্ডৰ চহৰ-ৰাজ্যসমূহ।

তেওঁলোকৰ আদৰ্শ ভৌগোলিক অৱস্থান আৰু সাগৰৰ প্ৰৱেশে এথেন্সবাসীক তেওঁলোকৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ প্ৰতিদ্বন্দ্বী থিবিছ আৰু স্পাৰ্টাক পৰাস্ত কৰাত সহায় কৰিছিল। সামাজিক স্তৰৰ শীৰ্ষত থিয় হৈছিল ৰজা আৰু ভূমিৰ মালিক অভিজাত শ্ৰেণী (ইউপেট্ৰিডে), যিয়ে এৰিঅ’পাগাছ নামৰ বিশেষ পৰিষদৰ জৰিয়তে শাসন কৰিছিল।

এই ৰাজনৈতিক সংস্থাটোৱে চহৰৰ বিষয়া, আৰ্কন আৰু সেনা সেনাপতি নিযুক্তিৰ দায়িত্বও লৈছিল।

আৰু আৰ্কাইক যুগত এথেন্সৰ আইনখনৰ ভেটি স্থাপন কৰা হৈছিল, আইনৰ জৰিয়তে -ড্ৰেকন আৰু ছলনৰ ক'ড, দুজন শ্ৰেষ্ঠ সাংসদচহৰ. বিশেষকৈ ছলনৰ সংস্কাৰে ৰাজনৈতিক আৰু অৰ্থনৈতিক বিষয়ত যথেষ্ট প্ৰভাৱ পেলাইছিল, ঋণৰ শাস্তি হিচাপে দাসত্ব বিলুপ্ত কৰিছিল, যাৰ ফলত অভিজাত শ্ৰেণীৰ ক্ষমতা সীমিত হৈ পৰিছিল।

See_also: গ্ৰীচ হানিমুন ভ্ৰমণসূচী আইডিয়া এজন স্থানীয় দ্বাৰা

তদুপৰি বৃহৎ ৰিয়েল এষ্টেটসমূহক সৰু সৰু অংশত ভগাই মাটি নথকা লোকসকলক আগবঢ়োৱা হৈছিল, যাৰ ফলত নতুন আৰু সমৃদ্ধিশালী নগৰীয়া ব্যৱসায়িক শ্ৰেণীৰ উত্থান ঘটিছিল। ৰাজনৈতিক ক্ষেত্ৰখনত ছলনে এথেন্সবাসীসকলক তেওঁলোকৰ ধন-সম্পত্তি আৰু সামৰিক বাহিনীত সেৱা আগবঢ়োৱাৰ ক্ষমতাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি চাৰিটা শ্ৰেণীত ভাগ কৰিছিল, যাৰ ফলত ধ্ৰুপদী এথেন্সৰ গণতন্ত্ৰৰ ভেটি স্থাপন কৰা হৈছিল।

কিন্তু ৰাজনৈতিক অস্থিৰতা এৰাই চলা হোৱা নাছিল, আৰু এটা... পেইচিষ্ট্ৰাটাছ নামৰ অভিলাষী ৰাজনীতিবিদজনে ৫৪১ চনত ক্ষমতা দখল কৰি ‘অত্যাচাৰী’ নাম লাভ কৰে। তথাপিও তেওঁ আছিল এজন জনপ্ৰিয় শাসক, যাৰ প্ৰধান আগ্ৰহ আছিল এথেন্সক গ্ৰীচৰ অন্যতম শক্তিশালী চহৰ-ৰাষ্ট্ৰ হিচাপে উন্নীত কৰা।

তেওঁ এথেন্সৰ নৌসেনাৰ আধিপত্য প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল, এই প্ৰক্ৰিয়াত ছ'ল'নিয়ান সংবিধান সংৰক্ষণ কৰিছিল। তেওঁৰ পুত্ৰ হিপিয়াছে অৱশ্যে স্পাৰ্টান সেনাৰ সহায়ত প্ৰকৃত একনায়কত্ববাদ প্ৰতিষ্ঠা কৰিবলৈ সক্ষম হয়, যিটো পদক্ষেপে এথেন্সবাসীক ক্ষুব্ধ কৰি তুলিছিল আৰু তেওঁৰ পতনৰ সূচনা কৰিছিল। ইয়াৰ ফলত ক্লেইষ্টেনেছে ৫১০ চনত এথেন্সত দায়িত্ব ল'ব পাৰে।

এথেন্সৰ ধ্ৰুপদী গণতন্ত্ৰৰ ভেটি স্থাপন কৰা অভিজাত পটভূমিৰ ৰাজনীতিবিদ ক্লেইষ্টেনিছেই আছিল। তেওঁৰ সংস্কাৰে পৰম্পৰাগত চাৰিটা জনগোষ্ঠীৰ ঠাইত দহটা নতুন জনগোষ্ঠী স্থাপন কৰিলে, যিবোৰৰ কোনো শ্ৰেণী ভিত্তি নাছিল আৰু...কিংবদন্তি নায়কৰ নামেৰে নামকৰণ কৰা হৈছিল। তাৰ পিছত প্ৰতিটো জনগোষ্ঠীক তিনিটা ট্ৰিটি ত ভাগ কৰা হৈছিল, প্ৰতিটো ট্ৰিটি এটা বা ততোধিক ডেম ৰে গঠিত আছিল।

প্ৰতিটো জনগোষ্ঠীৰ ব'লেলৈ পঞ্চাশজন সদস্য নিৰ্বাচন কৰাৰ অধিকাৰ আছিল, যিটো এথেন্সৰ নাগৰিকৰে গঠিত পৰিষদ যিয়ে মূলতঃ চহৰখন শাসন কৰিছিল। তদুপৰি প্ৰতিজন নাগৰিকে বিধানসভা ( Ekklesia tou Demou )ত প্ৰৱেশ কৰিব পাৰিছিল, যিখনক একে সময়তে বিধানসভা আৰু আদালত বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। এৰিওপাগাছে কেৱল ধৰ্মীয় বিষয় আৰু হত্যাৰ গোচৰৰ ওপৰতহে অধিকাৰ বজাই ৰাখিছিল। এই ব্যৱস্থাটোৱে পিছৰ কিছু পৰিৱৰ্তনৰ সৈতে এথেন্সৰ ভৱিষ্যৎৰ শিলাস্তৰ হিচাপে কাম কৰিছিল।

এক্ৰ'পলিছ

ধ্ৰুপদী এথেন্স

এথেন্স প্ৰতিৰক্ষাৰ অন্যতম প্ৰধান অৰিহণা যোগোৱা আছিল পাৰ্চী আক্ৰমণৰ বিৰুদ্ধে গ্ৰীচৰ। খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৪৯৯ চনত এথেন্সে এছিয়া মাইনৰৰ আয়নিয়ান গ্ৰীকসকলে পাৰ্চীসকলৰ বিৰুদ্ধে কৰা বিদ্ৰোহত সহায় কৰিছিল, সৈন্য প্ৰেৰণ কৰি। ইয়াৰ ফলত অনিবাৰ্যভাৱে গ্ৰীচত পাৰ্চী আক্ৰমণ দুটাকৈ হয়, প্ৰথমটো খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৪৯০ চনত আৰু দ্বিতীয়টো খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৪৮০ চনত।

খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৪৯০ চনত এথেন্সৰ লোকসকলে দাৰিয়াছৰ দুজন সেনাপতিৰ নেতৃত্বত থকা পাৰ্চী সৈন্যবাহিনীক সফলতাৰে পৰাস্ত কৰে মাৰাথনৰ যুদ্ধ। দহ বছৰৰ পাছত দাৰিয়াছৰ উত্তৰাধিকাৰী জেৰচেছে গ্ৰীক মূল ভূখণ্ডৰ বিৰুদ্ধে পাৰ্চীসকলৰ দ্বিতীয় আক্ৰমণৰ নেতৃত্ব দিয়ে। এই অভিযানত ধাৰাবাহিক যুদ্ধ চলিছিল।

আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ আছিল থাৰ্মোপাইলেত, য'ত স্পাৰ্টান সেনাই পৰাস্ত হৈছিল, চালামিছত, য'ত...থেমিষ্টক্লিছৰ নেতৃত্বত এথেন্সৰ নৌসেনাই পাৰ্চী বহৰক ফলপ্ৰসূভাৱে ধ্বংস কৰে আৰু প্লেটিয়াত ২০খন চহৰ-ৰাষ্ট্ৰৰ গ্ৰীক মিত্ৰজোঁটে পাৰ্চী সেনাবাহিনীক পৰাস্ত কৰে, যাৰ ফলত আক্ৰমণৰ অন্ত পৰে।

গ্ৰীক ভাষাত যুদ্ধৰ পিছত মূল ভূখণ্ড, এথেন্সে নিজৰ শক্তিশালী নৌসেনাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি যুদ্ধখন এছিয়া মাইনৰলৈ লৈ যায়। বহু গ্ৰীক বিজয়ৰ পিছত এথেন্সে ডেলিয়ান লীগ গঠন কৰিবলৈ সক্ষম হয়, যিটো এজিয়ান, গ্ৰীক মূল ভূখণ্ড আৰু এছিয়া মাইনৰৰ পশ্চিম উপকূলৰ বহুতো গ্ৰীক চহৰ-ৰাষ্ট্ৰৰে গঠিত সামৰিক মিত্ৰজোঁট।

ইয়াৰ মাজৰ সময়ছোৱা খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৪৭৯ আৰু ৪৩০ চনত এথেন্সৰ সভ্যতাৰ শিখৰত উপনীত হয় আৰু ‘সোণালী যুগ’ নাম লাভ কৰে। এই সময়ছোৱাত এথেন্স দৰ্শন, কলা, সাহিত্য আৰু সাংস্কৃতিক সমৃদ্ধিৰ কেন্দ্ৰ হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰে।

পশ্চিমীয়া সাংস্কৃতিক আৰু বৌদ্ধিক ইতিহাসৰ কিছুমান গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু প্ৰভাৱশালী ব্যক্তিয়ে ইয়াত বাস কৰিছিল আৰু ফুলি উঠিছিল: দাৰ্শনিক চক্ৰেটিছ, প্লেটো আৰু এৰিষ্টটল, নাট্যকাৰ ইস্কিলাছ, এৰিষ্টোফেনিছ, ইউৰিপিডিছ আৰু ছফক্লিছ, ইতিহাসবিদ হেৰ’ড’টাছ, থুচিডাইডছ আৰু জেনোফন , আৰু বহুতো।

পেৰিক্লিছ সেই সময়ৰ আগশাৰীৰ ৰাষ্ট্ৰনেতা আছিল আৰু তেওঁক পাৰ্থেনন আৰু ধ্ৰুপদী এথেন্সৰ অন্যান্য মহান আৰু অমৰ কীৰ্তিচিহ্ন নিৰ্মাণৰ আদেশ দিয়াজন হিচাপে স্মৰণ কৰা হয়। তদুপৰি এই সময়ছোৱাত গণতন্ত্ৰ আৰু অধিক শক্তিশালী হৈ উঠিছিল, প্ৰাচীন বিশ্বত ইয়াৰ শিখৰত উপনীত হৈছিল।

এথেন্সৰ অৱনতিৰ আৰম্ভণি হৈছিল ইয়াৰ...খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৪৩১ আৰু ৪০৪ চনত পেলোপনেছিয়ান যুদ্ধত স্পাৰ্টা আৰু ইয়াৰ মিত্ৰজোঁটৰ পৰা পৰাজয়। এথেন্স আৰু কেতিয়াও ধ্ৰুপদী যুগৰ উচ্চতাত উপনীত হোৱাৰ উদ্দেশ্য নাছিল।

খ্ৰীষ্টপূৰ্ব চতুৰ্থ শতিকাৰ সময়ছোৱাত থিবিছ আৰু স্পাৰ্টাৰ বিৰুদ্ধে কেইবাখনো যুদ্ধৰ পিছত অৱশেষত এথেন্সৰ লগতে অন্যান্য গ্ৰীক চহৰ-ৰাষ্ট্ৰসমূহো ৰজা দ্বিতীয় ফিলিপৰ দ্বাৰা শাসিত উদীয়মান ৰাজ্য মেচিডোনৰ হাতত পৰাস্ত হয়। ফিলিপৰ পুত্ৰ আলেকজেণ্ডাৰে এথেন্সক নিজৰ বিশাল সাম্ৰাজ্যত অন্তৰ্ভুক্ত কৰিছিল। চহৰখন এখন ধনী সাংস্কৃতিক কেন্দ্ৰ হৈয়েই থাকিল যদিও শেষত ই এক স্বাধীন শক্তি হোৱা বন্ধ হৈ পৰিল।

হেড্ৰিয়ানৰ তোৰণ (হেড্ৰিয়ানৰ দুৱাৰ)

ৰোমান এথেন্স

এই সময়ছোৱাত ৰোম ভূমধ্য সাগৰৰ উত্থানশীল শক্তি আছিল। ইটালী আৰু পশ্চিম ভূমধ্যসাগৰত নিজৰ ক্ষমতা কঠিন কৰি ৰোমে পূব দিশলৈ মনোযোগ দিলে। মেচিডোনৰ বিৰুদ্ধে কেইবাখনো যুদ্ধৰ অন্তত অৱশেষত খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ১৪৬ চনত গ্ৰীচ ৰোমান শাসনৰ বশৱৰ্তী হয়। তথাপিও

এথেন্স চহৰখনক ৰোমানসকলে সন্মান জনাইছিল যিসকলে তাইৰ সংস্কৃতি, দৰ্শন আৰু কলাৰ প্ৰশংসা কৰিছিল। এইদৰে ৰোমান যুগত এথেন্স বৌদ্ধিক কেন্দ্ৰ হৈয়েই থাকিল, ইয়াৰ বিদ্যালয়লৈ সমগ্ৰ বিশ্বৰ পৰা বহু লোকক আকৰ্ষণ কৰিলে। ৰোমান সম্ৰাট হেড্ৰিয়ানে এথেন্সৰ প্ৰতি বিশেষ আগ্ৰহ প্ৰকাশ কৰি পুথিভঁৰাল, জিমনেছিয়াম, আজিও ব্যৱহৃত জলপথ আৰু বহুতো মন্দিৰ আৰু অভয়াৰণ্য নিৰ্মাণ কৰিছিল।

খ্ৰীষ্টীয় তৃতীয় শতিকাৰ সময়ছোৱাত হেৰুলিয়ে চহৰখন লুটপাত কৰিছিল, এটা গথিক জনগোষ্ঠী, যিটো জ্বলি গৈছিলসকলো ৰাজহুৱা ভৱন আৰু আনকি এক্ৰ’পলিছৰ ক্ষতিসাধন কৰে। কিন্তু সাম্ৰাজ্যখন খ্ৰীষ্টান ধৰ্মলৈ ৰূপান্তৰিত হোৱাৰ লগে লগে পৌত্তলিক শিক্ষাৰ কেন্দ্ৰ হিচাপে চহৰখনৰ ভূমিকাৰ অন্ত পৰিল। ৫২৯ খ্ৰীষ্টাব্দত সম্ৰাট জাষ্টিনিয়ানে দৰ্শনৰ বিদ্যালয়সমূহ বন্ধ কৰি মন্দিৰসমূহক গীৰ্জালৈ ৰূপান্তৰিত কৰি প্ৰাচীন কালৰ আৰু প্ৰাচীন গ্ৰীক সভ্যতাৰ অন্ত পেলায়।

এথেন্সৰ কাপনিকৰিয়া গীৰ্জা

বাইজেন্টাইন এথেন্স<৪>

বাইজেন্টাইন যুগৰ আৰম্ভণিতে এথেন্সক প্ৰাদেশিক চহৰলৈ ৰূপান্তৰিত কৰা হয়, ইয়াৰ প্ৰতিপত্তি হ্ৰাস পায় আৰু ইয়াৰ বহু শিল্পকৰ্ম সম্ৰাটসকলে কনষ্টেন্টিনোপললৈ লৈ যায়। ইয়াতকৈও বেয়া কথাটো হ’ল যে আভাৰ আৰু স্লাভৰ দৰে বৰ্বৰ জনগোষ্ঠীৰ সঘনাই অভিযান চলোৱাৰ বাবে চহৰখন যথেষ্ট সংকুচিত হৈ পৰিছিল যদিও চিচিলি আৰু ইটালীৰ দক্ষিণ অংশ জয় কৰা নৰ্মানসকলৰো অভিযান চলাইছিল।

৭ম শতিকাৰ সময়ছোৱাত উত্তৰৰ পৰা অহা স্লাভিক লোকসকলে মূল ভূখণ্ড গ্ৰীচ আক্ৰমণ কৰি জয় কৰে। সেই সময়ৰ পৰাই এথেন্স অনিশ্চয়তা, নিৰাপত্তাহীনতা আৰু সঘনাই ভাগ্যৰ পৰিৱৰ্তনৰ সময়ছোৱাত প্ৰৱেশ কৰে।

নৱম শতিকাৰ শেষৰ ফালে গ্ৰীচ পুনৰ বাইজেন্টাইন বাহিনীয়ে পুনৰ জয় কৰে, যাৰ ফলত অঞ্চলটোৰ নিৰাপত্তা উন্নত হয় আৰু এথেন্সৰ অনুমতি দিয়া হয় আৰু এবাৰ সম্প্ৰসাৰণ কৰিবলৈ। একাদশ শতিকাৰ সময়ছোৱাত চহৰখনে স্থায়ী বৃদ্ধিৰ সময়ছোৱাত প্ৰৱেশ কৰে, যিটো দ্বাদশ শতিকাৰ শেষলৈকে চলিছিল। এগোৰা পুনৰ নিৰ্মাণ কৰি চাবোন আৰু ৰং উৎপাদনৰ এক উল্লেখযোগ্য কেন্দ্ৰ হৈ পৰিল। দ্য...বৃদ্ধিয়ে বহুতো বিদেশী ব্যৱসায়ীক আকৰ্ষণ কৰিছিল, যেনে ভেনিচৰ লোকসকলে, যিসকলে এজিয়ান মহাসাগৰীয় অঞ্চলৰ গ্ৰীক বন্দৰসমূহ সঘনাই নিজৰ ব্যৱসায়ৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিছিল।

তদুপৰি, একাদশ আৰু দ্বাদশ শতিকাৰ সময়ছোৱাত চহৰখনত এক কলাত্মক নৱজাগৰণ ঘটিছিল, যিটো ইয়েই থাকিল এথেন্সত বাইজেন্টাইন শিল্পৰ সোণালী যুগ হিচাপে জনাজাত। আজিও জীয়াই থকা বহুতো গুৰুত্বপূৰ্ণ বাইজেন্টাইন গীৰ্জা এই সময়ছোৱাত নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। কিন্তু এই বৃদ্ধি স্থায়ী হোৱাৰ উদ্দেশ্য নাছিল, কিয়নো ১২০৪ চনত ক্ৰুছেডাৰসকলে কনষ্টেন্টিনোপল জয় কৰি এথেন্সক বশ কৰি চহৰখনৰ গ্ৰীক শাসনৰ অন্ত পেলায়, যিটো ১৯ শতিকাত পুনৰ উদ্ধাৰ হ'বলগীয়া আছিল ।

লেটিন এথেন্স

১২০৪ চনৰ পৰা ১৪৫৮ চনলৈকে এথেন্স ইউৰোপৰ বিভিন্ন শক্তিৰ শাসনৰ অধীনত আছিল। তেওঁলোকৰ এই সময়ছোৱা লেটিন শাসনৰ সময় বুলি জনা যায় আৰু ইয়াক আৰু তিনিটা পৃথক যুগত বিভক্ত কৰা হয়: বুৰ্গাণ্ডিয়ান, কাটালন আৰু ফিওৰেন্টাইন।

বাৰ্গাণ্ডিয়ান যুগ ১২০৪ চনৰ পৰা ১৩১১ চনৰ ভিতৰত চলিছিল, য'ত থিবিছে এথেন্সৰ ঠাইত ৰাজধানী আৰু চৰকাৰৰ আসন হিচাপে লৈছিল। কিন্তু এথেন্স ডাচিৰ আটাইতকৈ প্ৰভাৱশালী গীৰ্জাৰ কেন্দ্ৰ হৈয়েই থাকিল আৰু ইয়াৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ দুৰ্গ হিচাপে সংস্কাৰ কৰা হ’ল।

তদুপৰি বুৰ্গাণ্ডিয়ানসকলে তেওঁলোকৰ সংস্কৃতি আৰু অশ্বাৰোহীতাক চহৰখনলৈ আনিছিল, যিখন গ্ৰীক ধ্ৰুপদী জ্ঞানৰ সৈতে আকৰ্ষণীয়ভাৱে মিহলি হৈছিল। তেওঁলোকে এক্ৰ'পলিছকো দুৰ্গ নিৰ্মাণ কৰিছিল।

১৩১১ চনত ভাড়াতীয়া সৈন্যৰ এটা দলৰ পৰা...কাটালন কোম্পানী নামৰ স্পেইনে এথেন্স জয় কৰে। এই সময়ছোৱা সঁচাকৈয়ে অস্পষ্ট, কিন্তু আমি জানো যে এথেন্স এখন ভেগুৱেৰিয়া আছিল, ইয়াৰ নিজা কেষ্টেলান, কেপ্তেইন আৰু ভেগুৱেৰ আছিল। এই সময়ছোৱাত এক্ৰ'পলিছক আৰু অধিক দুৰ্গ কৰা হৈছিল যেন লাগে, আনহাতে এথেন্সৰ আৰ্কডাইচেছে অতিৰিক্ত দুটা ছফ্ৰেগান ছি লাভ কৰিছিল।

১৩৮৮ চনত ফ্ল'ৰেন্টাইন প্ৰথম নেৰিঅ' আচিয়াজুলিয়ে চহৰখন দখল কৰি নিজকে ড্যুক কৰি লয়। ফ্ল’ৰেন্টাইনসকলৰ ভেনিচৰ সৈতে চহৰখনৰ শাসন সম্পৰ্কে চমু বিবাদ হৈছিল যদিও শেষত তেওঁলোকে বিজয়ী হৈ ওলাই আহিছিল। ১৪৫৮ চনত তুৰ্কীয়ে বিজয় নকৰালৈকে নেৰিঅ'ৰ বংশধৰসকলে চহৰখন শাসন কৰিছিল আৰু এথেন্স আছিল মুছলমান বিজয়ীসকলৰ হাতত পৰা শেষ লেটিন ৰাষ্ট্ৰ।

Tzistarakis Mosque

অট্টোমান এথেন্স

১৪৫৮ চনত এথেন্স চহৰখন বিজয়ী দ্বিতীয় চুলতান মেহমেটে দখল কৰে শাস্তি হ’ল মৃত্যু।

এক্ৰ'পলিছ তুৰ্কীৰ গৱৰ্ণৰৰ বাসস্থানত পৰিণত হয়, পাৰ্থেননক মছজিদলৈ ৰূপান্তৰিত কৰা হয় আৰু ইৰেচথিয়নক হাৰেমলৈ পৰিণত হয়। যদিও অট্টোমানসকলে এথেন্সক প্ৰাদেশিক ৰাজধানীলৈ ৰূপান্তৰিত কৰাৰ উদ্দেশ্য আছিল, চহৰখনৰ জনসংখ্যা যথেষ্ট হ্ৰাস পাইছিল আৰু ১৭ শতিকাৰ ভিতৰত ই কেৱল এখন গাঁও হৈ পৰিছিল, ইয়াৰ অতীতৰ আত্মাৰ ছাঁ।

ইয়াৰ উপৰিও