মেডুছা হৈছে আটাইতকৈ চিনাকি পপ সংস্কৃতি আৰু ফেশ্বন আইকন!

সাপৰ চুলিৰে সম্পূৰ্ণ মূৰ থকা এগৰাকী মহিলাৰ তেওঁৰ শক্তিশালী ছবিখন অবিস্মৰণীয়। মৰ্ত্যলোকক (বা মিথৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি মানুহ এজনক) শিললৈ ৰূপান্তৰিত কৰাৰ তাইৰ ক্ষমতাই শতিকাজুৰি শিল্পী আনকি কৰ্মী আৰু সমাজ বিজ্ঞানীকো আকৰ্ষণ আৰু অনুপ্ৰাণিত কৰি আহিছে!

কিন্তু মেডুছা কোন আছিল, আৰু কেনেকৈ কৰিছিল তাই পাৰ্চিয়াছৰ বাবে হত্যা কৰিবলৈ এটা দানৱ হৈ পৰে?

সেয়া নিৰ্ভৰ কৰে আপুনি কাক সুধিব! মূল প্ৰাচীন গ্ৰীক মিথসমূহত মেডুছাক তিনিটা গৰ্গনৰ ভিতৰত একমাত্ৰ মৰ্ত্যলোক ভগ্নী বুলি বৰ্ণনা কৰা হৈছে। তাইৰো গৰ্গো নাম আছিল আৰু ভনীয়েকহঁতৰ দৰেই তাইৰ জন্ম হৈছিল এক দানৱীয় চেহেৰাৰ সৈতে: সাপৰ চুলি, যিকোনো ব্যক্তিৰ হৃদয়ত ভয়ৰ আঘাত কৰা ভয়ংকৰ মুখ, ডেউকা আৰু সৰীসৃপৰ শৰীৰ তিনিওটাৰে বৈশিষ্ট্য আছিল ভগ্নীসকল।

হেচিয়ড আৰু ইস্কিলাছৰ মতে, তেওঁ লেচবছ দ্বীপৰ বিপৰীতে এছিয়া মাইনৰৰ আইঅ'লিছৰ উপকূলৰ এখন চহৰত বাস কৰিছিল। গোটেই জীৱন এথেনাৰ পুৰোহিত আছিল।

কিন্তু ৰোমান সম্ৰাট অগাষ্টাছৰ ৰাজত্বকালত জীয়াই থকা ৰোমান কবি অভিডক যদি সুধিব, কাহিনীটো সম্পূৰ্ণ বেলেগ- আৰু ইয়াত এথেনাৰ দোষ।

মেডুছা আৰু এথেনাৰ কাহিনী

অভিদৰ মতে মেডুছা আৰু এথেনাৰ কাহিনী কি?

অভিদৰ মতে মেডুছা প্ৰথমে এগৰাকী ধুনীয়া যুৱতী আছিল।

তাইৰ চুলি আছিল আচৰিত ধৰণৰ সোণালী, আৰু তাইৰ ধুনীয়া মুখখনক নিখুঁত ৰিংলেটৰ ফ্ৰেম আছিল। তাইকতাৰ ওঁঠ দুটা বিশুদ্ধ মদৰ দৰে ৰঙা আছিল।

মেডুছাক সমগ্ৰ দেশতে লোভনীয় বুলি কোৱা হয়। তাইৰ বহুত চুইটাৰ আছিল, কিন্তু তাই এজনো বাছি লোৱা নাছিল, সকলোৱে তাইৰ বিবাহত হাত বিচাৰিছিল, তাইৰ বিৰল সৌন্দৰ্য্যই জয়ী হৈছিল। তাই ইমানেই ধুনীয়া আছিল, যে দেৱতা প’ছিডনেও তাইক পাবলৈ ইচ্ছা কৰিছিল।

কিন্তু মেডুছাই কোনো পুৰুষৰ ওচৰত নতশিৰ নহ’ল। আৰু, প’ছিডনৰ বিস্ময়ৰ বাবে তাইও নিজকে তেওঁৰ ওচৰত নিদিলে।

প’ছিডনৰ খং উঠিল, আৰু তাইৰ প্ৰতি তেওঁৰ আকাংক্ষা আৰু বাঢ়ি গ’ল। কিন্তু মেডুছাক নিজাববীয়াকৈ বিচাৰি পোৱাটো বৰ কঠিন হৈ পৰিছিল। তাইক সদায় তাইৰ বন্ধু বা পৰিয়ালৰ মাজত ঘেৰি আছিল, আৰু সেয়েহে তেওঁৰ বাবে কোনো ধৰণৰ পদক্ষেপ লোৱাটো অসম্ভৱ আছিল।

কিন্তু এদিন আহিল যেতিয়া মেডুছাই এথেনাৰ মন্দিৰলৈ প্ৰসাদ দিবলৈ গ’ল। সেই সময়ত তাই অকলশৰীয়া আছিল, আৰু তেতিয়াই প’ছিডনে নিজৰ সুযোগটো আত্মসাৎ কৰিলে। তেখেতে এথেনাৰ মন্দিৰত মেডুছাক আগুৰি ধৰিলে, আকৌ এবাৰ তাইৰ মৰম বিচাৰিলে।

যেতিয়া মেডুছাই নাকচ কৰিলে, প'ছিডনে তাইক এথেনাৰ বেদীত পিন কৰি দিলে আৰু যিকোনো প্ৰকাৰে তাইৰ লগত নিজৰ পথ ৰাখিলে।

এথেনাই ধৰ্ষণৰ বাবে ক্ষুব্ধ হৈ পৰিল তাইৰ মন্দিৰত সংঘটিত হৈছিল, কিন্তু তাৰ বাবে তাই প’ছিডনক শাস্তি দিব পৰা নাছিল। খঙৰ জুইকুৰাত তাই মেডুছাক গালি পাৰি প্ৰতিশোধ ল’লে। লগে লগে মেডুছা মাটিত পৰিল। তাইৰ ধুনীয়া শণৰ চুলিখিনি সৰি পৰিল আৰু তাৰ ঠাইত ভয়ংকৰ বিষাক্ত সাপবোৰে তাইৰ গোটেই মূৰটো ঢাকি ধৰিলে। তাইৰ মুখখনে সৌন্দৰ্য্য হেৰুৱাব পৰা নাছিল যদিও মনোমোহাতাৰ পৰিৱৰ্তে ই আতংকৰ সৃষ্টি কৰিছিল...hearts of mortals.

যুৱতীগৰাকীয়ে ভয়তে কান্দিলে, এথেনাই আৰু কোৱাৰ দৰে, নিজৰ অভিশাপ সম্পূৰ্ণ কৰি:

“এতিয়াৰ পৰা আৰু চিৰদিনৰ বাবে যিয়ে তোমাক চাই থাকিব, যাক দেখা পাব, তেওঁ হ’ব শিললৈ পৰিণত হ’ল৷”

ভয় খাই, দুখী আৰু ভয় খাই মেডুছাই নিজৰ চাদৰেৰে মুখখন লুকুৱাই ৰাখিলে আৰু মন্দিৰ আৰু নিজৰ চহৰৰ পৰা পলাই গ’ল, বিচ্ছিন্ন হৈ মানুহক এৰাই চলিবলৈ। তাইৰ লগত যিটো ঘটিল তাত ক্ষুব্ধ হৈ তাই তেতিয়াৰ পৰাই তাইৰ গুহাত সোমাব পৰা যিকোনো পুৰুষক শিলগুটিৰে আঘাত কৰাৰ প্ৰতিজ্ঞা কৰিলে।

এই কাহিনীৰ আন এটা সংস্কৰণত প'ছিডনে তাইক সফলতা নোপোৱাকৈ খেদি ফুৰাৰ পৰিৱৰ্তে প'ছিডন আৰু মেডুছা প্ৰেমিক হোৱাৰ পৰিৱৰ্তে। প’ছিডন আৰু মেডুছা দম্পতী হোৱা সংস্কৰণটোত তেওঁলোক আছিল উগ্ৰ প্ৰেমিক, তেওঁলোকৰ প্ৰেমৰ আবেগ আৰু উদযাপনেৰে ভৰা।

এদিন তেওঁলোকে জলপানৰ অতি ৰোমান্টিক অৰণ্যৰ মাজেৰে পাৰ হৈ গৈছিল য’ত এথেনাৰ মন্দিৰ আছিল। অনুপ্ৰাণিত হৈ তেওঁলোকে মন্দিৰলৈ গৈ বেদীত যৌন সম্পৰ্ক স্থাপন কৰিলে। নিজৰ মন্দিৰৰ প্ৰতি হোৱা অসন্মানত এথেনাই ক্ষুব্ধ হৈ প্ৰতিশোধ ল’লে।

আকৌ, কাৰণ তাই প’ছিডনক অহংকাৰৰ বাবে শাস্তি দিব নোৱাৰিলে, তাই কেৱল মেডুছাই তাইক গালি পৰাৰ ওপৰতহে সেইটো উলিয়াই আনিলে। এই সংস্কৰণত মেডুছাই সকলো পুৰুষৰ ওপৰত খং কৰে কাৰণ প'ছিডনে তাইক এথেনাৰ ক্ৰোধৰ পৰা ৰক্ষা বা ৰক্ষা কৰা নাছিল, তাইক দানৱলৈ ৰূপান্তৰিত হ'বলৈ দিছিল।

মেডুছা আৰু এথেনাৰ কাহিনীটো কি ?

এয়া সংস্কৰণৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে!

যদি আমি সেই সংস্কৰণটো বিবেচনা কৰোঁ য'ত প'ছিডনে মেডুছাক উলংঘা কৰিছিল, কিন্তু কেৱল মেডুছাই শাস্তি পাইছিল,আমাৰ ওচৰত অত্যাচাৰৰ কাহিনী আছে: এথেনাই সেই শক্তিশালীসকলক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে যিসকলে কেৱল দুৰ্বলসকলকহে শাস্তি দিয়ে, তেওঁলোকৰ দৰে একে ক্ষমতা থকাসকলক নহয়।

পিছলৈ নাৰীবাদৰ চশমাৰে চালে এই মিথটোক লৈ যোৱা হৈছিল পৰম্পৰাগত সমাজৰ পিতৃতান্ত্রিক গাঁথনিটোক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, য'ত পুৰুষসকলে কৰা নিৰ্যাতনৰ বাবে শাস্তি নাপায়, আনহাতে মহিলাসকলক দুগুণ শাস্তি দিয়া হয়: তেওঁলোকেও নিজৰ আক্ৰমণকাৰীৰ শাস্তি লাভ কৰা ভুক্তভোগী হয়।

যদি আমি সংস্কৰণটো বিবেচনা কৰোঁ য'ত প'ছিডন আৰু মেডুছা ইচ্ছুক প্ৰেমিক আছিল, মিথটো এটা সতৰ্কবাণীমূলক কাহিনী হিচাপে পঢ়া হৈছে: দেৱতাৰ প্ৰতি অহংকাৰ, বা পবিত্ৰ বুলি গণ্য কৰা বস্তুৰ প্ৰতি অসন্মানে বিনাশৰ সূচনা কৰে।

প'জেইডনক শাস্তি নিদিয়াৰ দ্বৈত মানদণ্ড আকৌ আছে কাৰণ তেওঁ এথেনাৰ সমান আছিল, কিন্তু মেডুছাই পবিত্ৰ বেদীত যৌন সম্পৰ্ক স্থাপন কৰিবলৈ সন্মত হোৱাৰ বাবেও মেডুছাই ভাগ কৰা অপৰাধবোধো আছে।

আমি আনকি তাইৰ দানৱলৈ ৰূপান্তৰিত হোৱাটোক বাস্তৱিক নহয়, ৰূপক বুলিও ল'ব পাৰো: ক যিজন ব্যক্তিয়ে আনৰ পবিত্ৰ বুলি গণ্য কৰে তাৰ প্ৰতি কোনো গুৰুত্ব নিদিয়ে, যিজন ব্যক্তিয়ে বেছি চিন্তা নকৰাকৈয়ে সীমা অতিক্ৰম কৰে, তেওঁ হৈছে দানৱলৈ পৰিণত হোৱা ব্যক্তি।

এটা দানৱে যিয়ে নিজৰ পৰিৱেশ বিষেৰে ভৰাই তোলে (সেয়েহে বিষাক্ত সাপৰ চুলি) আৰু যিয়ে নিজৰ চৌপাশৰ সকলোকে আঘাত দিয়ে (সেয়েহে ওচৰলৈ অহা যিকোনো ব্যক্তিক শিললৈ পৰিণত হয়)।

মেডুছাৰ নামৰ অৰ্থ কি?

মেডুছা প্ৰাচীন গ্ৰীক শব্দ “μέδω” (উচ্চাৰণ MEdo)ৰ পৰা আহিছেযাৰ অৰ্থ হৈছে “ৰক্ষা কৰা, ৰক্ষা কৰা” আৰু তাইৰ আনটো নাম গৰ্গোৰ অৰ্থ হৈছে “দ্ৰুত”।

মেডুছাৰ নামটো মূল প্ৰাচীন গ্ৰীক মিথৰ সৈতে ওতঃপ্ৰোতভাৱে জড়িত, যিটোও অভিডৰ কাহিনী নহয়, পাৰ্চিয়াছৰ কাহিনী উৎপত্তি কাহিনী। মেডুছাৰ মূৰটো এথেনাৰ ঢালত লিখা আছিল, আৰু কোৱা হৈছিল যে ই দ্ৰুত মৃত্যু আৰু তাইক আক্ৰমণ কৰিবলৈ সাহস কৰা যিকোনো ব্যক্তিৰ পৰা সম্পূৰ্ণ সুৰক্ষা প্ৰদান কৰে- ঠিক তাইৰ নামে যি বৰ্ণনা কৰিছে!

কিন্তু তাইৰ মূৰটো কেনেকৈ এথেনাৰ ঢালত শেষ হ'ল সেয়া এটা কাহিনী আন এটা সময়ৰ বাবে।